Hawker Typhoon: Różnice pomiędzy wersjami

Spowodowało to, że Ministerstwo Lotnictwa chciało zrezygnować z tego samolotu. Uratowało go tylko to, że pod koniec 1941 roku rozpoczęły się niespodziewane ataki bombowe niemieckich samolotów [[Focke-Wulf Fw 190]] na brytyjskie instalacje wojskowe a Typhoon okazał się jedyną maszyną zdolną zwalczać Focke-Wulfy lecące na małej wysokości. Ponadto w 1942 roku, w praktyce okazało się, że dzięki mocnej konstrukcji, silnemu uzbrojeniu i silnikowi jest on doskonałą maszyną myśliwsko-bombową na niskich wysokościach. Wyposażone więc je w dodatkowe podwieszane zbiorniki paliwa, zaczepy do podwieszania 2 bomb o masie do 454 kg oraz zaczepy dla 8 niekierowanych rakiet. Samoloty te przeniesiono do 2 Tactical Air Force RAF i wykorzystywano z doskonałym skutkiem do ataków na cele naziemne (wsparcie wojsk lądowych). Ponieważ Typhoon z powodu kształtu skrzydeł sylwetką niewiele różnił się od FW 190 i zdarzały się przypadki ostrzelania go przez własne wojska, zaczęto malować na nim czarno-białe pasy, później szeroko zastosowane podczas lądowania w Normandii.

 

 

Zmianie ulegał też silnik. Początkowo stosowano do napędu ''Sabre IIA'' o mocy 1,625 kW (2,180 KM), potem ''Sabre IIB''- 1,640 kW (2,200 KM) oraz ''Sabre IIC'' o mocy 1,685 kW (2,260 KM). Wiązało się to też ze wzrostem stabilności pracy silnika ale nigdy nie był on tak pewny i stabilny w działaniu jak np. ''Rolls-Royce Merlin''.