Siemowit II: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ptbotgourou (dyskusja | edycje)
m r2.6.5) (robot dodaje: en:Siemowit II of Masovia
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
Linia 6:
Po [[20 kwietnia]] [[1313]] (tj. po śmierci Bolesława II) nastąpił nowy podział [[Mazowsze|Mazowsza]]. Tym razem Siemowit II, jako najstarszy, otrzymał środkową część dziedzictwa ze stolicą w [[Rawa Mazowiecka|Rawie Mazowieckiej]]. Młodsi [[Trojden I]] i [[Wacław płocki|Wacław]] otrzymali odpowiednio dzielnice ze stolicami w [[Czersk (powiat piaseczyński)|Czersku]] i [[Płock]]u. Podział ten w pełni nie zadowolił nikogo, w związku z czym w [[1316]] doszło do krótkotrwałej wojny pomiędzy braćmi. Szczegółów konfliktu niestety nie znamy.
[[Plik:Mazowsze1313.png|thumb|200px|podział Mazowsza<br />([[1313]]-[[1345]])]]
W polityce zewnętrznej Siemowit II starał się umiejętnie lawirować pomiędzy potężnymi sąsiadami – [[Polska|Polską]] [[Władysław I Łokietek|Władysława Łokietka]], [[Zakon krzyżacki|zakonem krzyżackim]], [[Litwa|Litwą]] i [[Czechy|Czechami]]. Polityka takowa wyrażała się m.in. w częstych zmianach sojuszów. Początkowo Siemowit, razem z braćmi, oparł się na Władysławie Łokietku, z którym wspólnie w [[1323]] wprowadzili do [[Halicz (miasto)|Halicza]] syna Trojdena – [[Bolesław Jerzy II|Bolesława Jerzego II]]. Kontynuacją tej współpracy było włączenie się dwa lata później książąt mazowieckich do organizowanej przez Łokietka koalicji [[BrandenburgiaMarchia Brandenburska|antybrandenburskiej]].
 
W [[1326]] Siemowit II doprowadził do nagłej zmiany polityki, zawierając z Krzyżakami układ w [[Brodnica|Brodnicy]], gdzie wielki mistrz gwarantował niezależność i integralność Mazowsza. Fakt paktowania z Krzyżakami nie spodobał się jednak Władysławowi Łokietkowi, który jeszcze w tym samym roku z pomocą litewską uderzył na dzielnice Siemowita, Trojdena i Wacława. Wojna poza zniszczeniem części Mazowsza nie przyniosła Łokietkowi żadnego realnego sukcesu, co więcej konflikt stworzył groźbę trwałego związania się książąt z wrogami Polski – zakonem bądź Czechami.