Johann Nepomuk Hummel: Różnice pomiędzy wersjami

Muzyka Hummla obrała inny kierunek niż beethovenowska. Patrząc w przyszłość, Hummel wkraczał w nowoczesność przez dzieła takie, jak Sonata Fis-moll, op 81 i Fantazja, op 18 na fortepian. To przykłady dzieł, w których kompozytor ten zmierzył się z klasycznymi strukturami harmonicznymi i rozwinął formę sonatową. W tych dwóch dziełach pokazał, iż jest nowoczesny i śmiały, mając na względzie to, iż op. 81 było skomponowane pięć lat wcześniej od beethovenowskiej sonaty "Hammerklavier". Hummelowska wizja muzyki nie była jednak obrazoburcza. Filozofia, na której Hummel bazował, polegała na tym, by "cieszyć się światem przez dawanie radości światu".

Głównie tworzył dzieła fortepianowe - na tym instrumencie był jednym z największych wirtuozów swych czasów. Napisał pięć koncertów, dziesięć sonat, osiem triówtrio, kwartet i kwintet fortepianowy oraz dwa septety fortepianowe, a ponadto oktet dęty, sonatę wiolonczelową, sonatę altówkową oraz Potpourri op. 94 na altówkę i orkiestrę, koncert i sonatę mandolinową, koncert na trąbkę Es-dur, cztery utwory fortepianowe na cztery ręce, 22 opery, msze oraz wiele innych dzieł.

Oczywisty brak symfonii wśród dzieł HummlaHummela może być prawdopodobnie tłumaczony przez fakt, iż nie mógł podążać za beethovenowskimi innowacjami na tym polu. Jednak nie wyjaśnia to, dlaczego nie skomponował symfonii w stylu Haydna.