Stawka Najwyższego Naczelnego Dowództwa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Belissarius (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Belissarius (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 3:
'''''Stawka''''' → kierownictwo (kwatera główna) Najwyższego Naczelnego Dowództwa (''Ставка Верховного Главнокомандования'') – najwyższy organ wojskowy, wykonujący w czasie [[Wielka Wojna Ojczyźniana|Wielkiej Wojny Ojczyźnianej]] ([[1941]]-[[1945]]) zadania strategicznego kierowania [[Armia Czerwona|siłami zbrojnymi]] [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]].
 
Utworzona decyzją Rady Komisarzy Ludowych ZSRR i Komitetu Centralnego Wszechrosyjskiej Komunistycznej Partii(b) 23 czerwca 1941 i początkowo była nazywana ''Stawką'' Naczelnego Dowództwa sił zbrojnych ZSRR. Na jej czele stanął ludowy komisarz obrony marszałek [[Siemion Timoszenko]]. Członkami byli: [[Gieorgij Żukow|G.K. Żukow]], [[Wiaczesław Mołotow|W.M. Mołotow]], [[Kliment Woroszyłow|K.E. Woroszyłow]], [[Siemion Budionny|S.M. Budionny]] i [[Michaił Kuzniecow|M.G. KuźniecowKuzniecow]].
 
10 lipca 1941 roku, w związku z utworzeniem Głównych Dowództw na kierunkach działania (Północno-Zachodni, Zachodni i Południowo-Zachodni), przemianowano ją na Kwaterę Główną Najwyższego Naczelnego Dowództwa, a jej przewodniczącym został [[Józef Stalin|J.W. Stalin]], a dodatkowym członkiem B.M[[Borys Szaposznikow]]. 17 lutego 1945 decyzją Państwowego Komitetu Obrony w skład ''Stawki'' wchodzili: J.W. Stalin (przew.) Gieorgij Żukow, [[Aleksiej Antonow]], [[Nikołaj Bułganin]], [[Aleksander Wasilewski]], [[Nikołaj Kuzniecow (admirał)|Nikołaj KuźniecowKuzniecow]].
 
Przy ''Stawce'' działał Komitet stałych doradców w składzie: [[Nikołaj Watutin]], M.A Wożniesieński, [[Nikołaj Woronow|M.M Woronow]], [[Andriej Żdanow|A.A Żdanow]], P.F Żurawlow, K.A Miereckow, [[Artiom Mikojan|A.I Mikojan]], [[Borys Szaposznikow|B.M Szaposznikow]] i inni. ''Stawka'' wnosiła zmiany do struktury i organizacji sił zbrojnych, prowadziła planowanie kampanii i operacji strategicznych, stawiała zadania frontom i flotom, kierowała ich działaniami, uzgadniała działania i współdziałanie sił zbrojnych ZSRR i innych państw sojuszniczych, organizowała współdziałanie pomiędzy strategicznymi zgrupowaniami i związkami operacyjnymi sił zbrojnych i partyzantów. Stawka dysponowała rezerwami, które przydzielała frontom, rozdzielała zaopatrzenie, prowadziła kontrolę i analizę działań.