Richard Byrd (lotnik): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
usunięcie szablonów {{bibliografia start}}, {{bibliografia stop}} |
uzupełn. dot miejsca startu |
||
Linia 29:
W [[1924]] Richard Byrd dowodził małym oddziałem polarnym w wyprawie [[arktyka|arktycznej]] komandora [[Donald Baxter MacMillan|D. B. MacMillana]] na [[Grenlandia|Grenlandię]].
9 maja 1926 Richard Byrd i [[Floyd Bennett]] dokonali próby przelotu nad [[Biegun północny|biegunem północnym]] samolotem [[Fokker F.VII|Fokker F.VII/3m]] o nazwie ''Josephine Ford''. Start nastąpił w [[Ny-Ålesund]] na wyspie [[Spitsbergen]]<ref>Szupryczyński Jan: ''Pomniki na Spitsbergenie'', w: "Poznaj Świat" R. XIII, nr. 5 (150), maj 1965, s. 15-16</ref>. Piloci orzekli, że ich wyczyn zakończył się sukcesem, jednak analiza dzienników pokładowych oraz mechaniczna analiza ich samolotu dostarczyła sporych wątpliwości co do tego faktu. Niemniej jednak, dokonali przelotu w pobliżu bieguna. Mimo tych wątpliwości Richard Byrd zdobył dość duży rozgłos, co pomogło mu w zbieraniu środków na kolejną próbę, najpierw przelot przez Atlantyk do Europy, następnie nad biegunem, ale tym razem nad [[Biegun południowy|południowym]].
W 1927 roku Richard Byrd był jednym z kilku pilotów, którzy zamierzali zdobyć nagrodę "Orteig Prize" ($25,000) ustanowioną przez milionera [[Raymond Orteig|Raymonda Orteiga]] za przelot bez lądowania ze Stanow Zjednoczonych do [[Francja|Francji]]. Wyprawa Byrda sponsorowana była przez właściciela sklepów wielobranżowych Rodmana Wanamakera, wizjonera lotów komercyjnych przez Atlantyk. Do lotu został użyty Fokker C-2 (wersja cywilna) o nazwie ''America'' (nr. rejstr. NX-206) zbudowany w USA przez [[Atlantic Aircraft]] Corp., była to ulepszona wersja samolotu Fokker F-VIIA. W dniu 16 kwietnia podczas startu do lotu testowego samolot rozbił się raniąc poważnie załogę w wyniku czego lot przez Atlantyk został opóźniony. W czsie naprawy samolotu okazało się, że lotnik [[Charles Lindbergh]] 20 maja 1927 wystartował z [[Garden City (Nowy Jork)|Garden City]] w stanie [[Nowy Jork (stan)|New York]] i po 33,5 godzinach wylądował w [[Paryż]]u, zdobywajac tym samym nagrodę Orteiga. Fakt ten nie zniechęcił Byrda i przygotowania do lotu trwały dalej. Samolot został obficie wyekwipowany co sprawiło, że wyprawa miała charakter raczej ekspedycji naukowej niż sportowej. Jednym z najważniejszych zaplanowanych zadań było zbadanie warunków w jakich tworzy się szron na skrzydłach samolotu. W skład załogi oprócz komandora Richarda E. Byrda wchodzili: pilot por, [[Bernt Balchen]] (Norweg), pilot [[Bert Acosta]] oraz inż.[[Georg Otto Noville]]- radiotelegrafista. Samolot zabrał ze sobą 5400 litrów paliwa i 160 litrów smarów, dwie tratwy ratunkowe zaopatrzone w żywność, co najmniej na trzy tygodnie i urządzenie do destylacji wody. Płatowiec posiadał również radiostację o zasięgu około 800 km. Do samolotu załadowano także worek z pocztą. W dniu 29 czerwca 1927 roku o godzinie 5.25 samolot ''America'' wystartował z [[Lotnisko Roosevelt Field|lotniska Roosevelt Field]] East Garden City celem przelotu przez Atlantyk i wylądowania w Paryżu. O godz. 15.50 sygnalizowano jego przelot nad [[Saint-Jean]], miasto we wschodniej [[Kanada|Kanadzie]], w południowo-wschodniej części wyspy [[Nowa Fundlandia]], nad [[Ocean Atlantycki|Oceanem Atlantyckim]]. Pogoda była fatalna, silny wiatr i gęstniejąca w miarę posuwania się samolotu nad oceanem mgła, towarzyszyły załodze przez cały czas lotu. Następnego dnia 30 czerwca, rano francuski parowiec transatlantycki "Paris" nie widząc samolotu, sygnalizował jego obecność w odległości około 600 km od brzegów [[Irlandia|Irlandii]]. O godz. 20.30 meldowano jego przelot nad miastem [[Brest]] około 22 nad [[Rennes]]. Na nieszczęście już w locie nad ziemią, busola w samolocie uległa uszkodzeniu. Zapadł zmrok i zaczął padać silny deszcz tak, że załoga absolutnie nic przed sobą nie widziała.
| |||