Jan Rotkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
KamikazeBot (dyskusja | edycje)
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 22:
|commons =
}}
'''JanIwan Rotkiewicz''' (ur. [[20 czerwca]] [[1898]] w [[Borysów (Białoruś)|Borysowie]], zm. [[17 maja]] [[1962]] w [[Moskwa|Moskwie]]) – [[Generał#We współczesnym Wojsku Polskim|generał dywizji]] [[Ludowe Wojsko Polskie|Ludowego Wojska Polskiego]] i działacz sportowy, poseł na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] [[Posłowie I kadencji 1952-1956|I kadencji]].
 
== Wykształcenie wojskowe ==
Linia 33:
W 1941 ponownie powołany do służby wojskowej w Armii Czerwonej. Dowodził batalionem, pułkiem i dywizją.
 
[[23 lipca]] [[1944]] roku odkomenderowany w stopniu [[pułkownik]]a do [[Ludowe Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]]. Był szefem sztabu, a później dowódcą [[2 Warszawska Dywizja Piechoty|2 Dywizji Piechoty]], z którą uczestniczył w walkach o Warszawę i Wał Pomorski. Szef sztabu [[1 Armia Wojska Polskiego|1. Armii Wojska Polskiego]] od marca do maja [[1945]] roku.
W 1944 podjął służbę w Wojsku Polskim. Był dowódcą [[2 Warszawska Dywizja Piechoty|2 Dywizji Piechoty]], z którą uczestniczył w walkach o Warszawę i Wał Pomorski. Po wojnie był dowódcą [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]] (od 26 czerwca do 15 października 1947, jako [[Generał#We współczesnym Wojsku Polskim|generał brygady]] i ponownie pomiędzy 1 stycznia 1955 a [[wrzesień|wrześniem]] 1956, będąc już w stopniu [[Generał#We współczesnym Wojsku Polskim|generała dywizji]]). Dowodził również [[Lubelski Okręg Wojskowy|Lubelskim]] i [[Poznański Okręg Wojskowy|Poznańskim]] Okręgiem Wojskowym. Najdłużej pełnił funkcję dowódcy [[Warszawski Okręg Wojskowy|Warszawskiego Okręgu Wojskowego]] (od 7 marca 1949 do 28 kwietnia 1953)
 
W 1944 podjął służbę w Wojsku Polskim. Był dowódcą [[2 Warszawska Dywizja Piechoty|2 Dywizji Piechoty]], z którą uczestniczył w walkach o Warszawę i Wał Pomorski. Po wojnie był dowódcą [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]] (od 26 czerwca do 15 października 1947, jako [[Generał#We współczesnym Wojsku Polskim|generał brygady]] i ponownie pomiędzy 1 stycznia 1955 a [[wrzesień|wrześniem]] 1956, będąc już w stopniu [[Generał#We współczesnym Wojsku Polskim|generała dywizji]]). Dowodził również [[Lubelski Okręg Wojskowy|Lubelskim]] i [[Poznański Okręg Wojskowy|Poznańskim]] Okręgiem Wojskowym. Najdłużej pełnił funkcję dowódcy [[Warszawski Okręg Wojskowy|Warszawskiego Okręgu Wojskowego]] (od 7 marca 1949 do 28 kwietnia 1953)
Od 5 kwietnia 1946 w ramach [[Wysiedlenie Ukraińców z RP do ZSRR 1944-1946|akcji repatriacyjnej]] dowodził [[Grupa Operacyjna Rzeszów|Grupą Operacyjną "Rzeszów"]].
 
Od 5 kwietnia 1946 w ramach [[Wysiedlenie Ukraińców z RP do ZSRR 1944-1946|akcji repatriacyjnej]] dowodził [[Grupa Operacyjna Rzeszów|Grupą Operacyjną "Rzeszów"]]. Wraz z G. O. Rzeszów brał udział w walkach z partyzantką [[Armia Krajowa|akowską]].
W styczniu 1957 zakończył służbę w Wojsku Polskim i wyjechał do ZSRR.
 
W styczniu 1957 zakończył służbę w Wojsku Polskim i powrócił do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]].<ref>[[Bohdan Urbankowski]], czerwona msza, czyli uśmiech Stalina, t. I,Warszawa 1998, s. 405.</ref>
 
== Działalność społeczna ==