Gargantua i Pantagruel: Różnice pomiędzy wersjami

Ciekawą cechą utworu, na którą zwrócił uwagę już jego tłumacz, [[Tadeusz Boy-Żeleński]], jest upodobanie Rabelais' go (będącego zresztą lekarzem) do roztaczania swojej wiedzy anatomicznej, szczególnie w opisach krwawych cechscen bitewnych. Za przykład może posłużyć fragment XLIV rozdziału ''Gargantui'': ''(...) od jednego zamachu rozwalił mu głowę, przecinając czaszkę wzdłuż kości skalistej i zdzierając obie kości ciemieniowe i szew sagittalny z wielką częścią kości potylicznej; co czyniąc przekrajał mu obie półkule mózgu i otworzył głęboko dwie tylne komory mózgowia, czaszka zaś obwisła mu na ramionach, trzymając się z tyłu na błonie okostnej, jakoby biret doktorski, czarny z wierzchu, a wewnątrz czerwony.<ref>F. Rabelais, ''Gargantua i Pantagruel'', przeł. T. Boy-Żeleński, Kraków 2010, s. 100.</ref>''