Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia”: Różnice pomiędzy wersjami

Masywna i surowa dawna Łaźnia Miejska została zbudowana w stylu neoromańskim czasów [[Wilhelm II Hohenzollern| Wilhelma II Hohenzollerna]]. Był to oficjalny styl Cesarstwa dla niemieckiej architektury utylitarnej pierwszych lat XX wieku. Ceglane okładziny, arkadowy fryz koronujący, biforialne i triforialne - to wszystko stanowi jako elementy ornamentacji architektonicznej budynku.

Już od 1992 roku w budynku dawnej Łaźni Miejskiej odbywały się wydarzenia o charakterze artystycznym, organizowane przez alternatywną scenę artystyczną, skupioną najpierw wokół Fundacji Otwarte Atelier, a później [[Fundacja Wyspa Progress|Fundacji Wyspa Progress]]{{r|info}}. W wyniku wieloletnich starań w 1998 roku na podstawie projektu [[Aneta Szyłak|Anety Szyłak]] i [[Grzegorz Klaman|Grzegorza Klamana]] zabytkowa Łaźnia Miejska stała się miejscem Centrum Sztuki Współczesnej "Łaźnia".

Program "Łaźni" obejmuje tradycyjne i eksperymentalne formy rożnych projektów w ramach wystaw polskiej i zagranicznej [[sztuka współczesna|sztuki współczesnej]], realizacji w otwartej przestrzeni miasta , projekcji filmowych, działań edukacyjnych realizowanych poprzez spotkania z artystami oraz warsztaty artystyczne. Centrum wydaje katalogi wystawowe, w jego ramach funkcjonuje też biblioteka{{r|culture}}. "Łaźnia" jest placówką miejską funkcjonującą na podstawie uchwały Rady Miasta i uzyskującą coroczne dotacje z miejskiego budżetu{{r|laznia}}.

Uczestnikami są m.in. dzieci i młodzież z Dolnego Miasta i Nowego Portu – zaniedbanych dzielnic Gdańska, w których znajdują się siedziby Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia oraz Łaźnia 2 - Centrum Edukacji Artystycznej Łaźnia 2. Celem projektu jest przybliżenie kontekstu społecznego w sztuce współczesnej, jak również ukazanie różnorodności jej form i wielowątkowości.