Andrzej Potocki (hetman polny koronny): Różnice pomiędzy wersjami

Syn [[Stanisław Rewera Potocki|Stanisława Rewery Potockiego]]. W [[1660]] [[chorąży wielki koronny]], od [[1668]] [[województwo kijowskie|wojewoda kijowski]]. Odznaczył się w [[Bitwa pod Chocimiem (1673)|bitwie pod Chocimiem]], gdzie dowodził lewym skrzydłem wojsk koronnych ([[1673]]). Po [[abdykacja|abdykacji]] [[Jan II Kazimierz Waza|Jana II Kazimierza]] w [[1668]] roku, popierał do polskiej korony kandydaturę carewicza [[Fiodor III|Fiodora]]. <ref>Wacław Uruszczak, Fakcje senatorskie w sierpniu 1668 roku, w: Parlament, prawo, ludzie, studia ofiarowane profesorowi Juliuszowi Bardachowi w sześćiesięciolecie pracy twórczej, Warszawa 1996, s. 315.</ref> Podczas elekcji [[1674]] poparł kandydaturę [[Jan III Sobieski|Jana Sobieskiego]], choć zwalczał królewską profrancuską i antybrandenburską politykę. W [[1675]] rozbił [[Chanat Krymski|Tatarów]] pod [[Bitwa pod Kałuszem (1675)|Kałuszem]]. W [[1680]] mianowany [[wojewodowie krakowscy|wojewodą krakowskim]], a [[kasztelan]]em [[Kraków|krakowskim]] w [[1682]]. W [[1683]] podczas wyprawy wiedeńskiej [[Jan III Sobieski|król]] powierzył mu tymczasowe rządy nad [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzecząpospolitą]]. Wówczas, prowadząc działania wojenne na [[Podole|Podolu]], odzyskał większą część tej krainy (m.in. [[Niemirów (obwód winnicki)|Niemirów]]) z rąk tureckich. W [[1684]] został [[Hetman polny koronny|hetmanem polnym koronnym]]. Następnie brał udział w nieudanych wyprawach mołdawskich w latach [[1684]] i [[1685]].