Messerschmitt Bf 110: Różnice pomiędzy wersjami

Samolot ten powstał w zakładach [[Bayerische Flugzeugwerke]] (BFW) w ramach konkursu na ciężki myśliwiec dla lotnictwa niemieckiego - [[Luftwaffe]]. W Niemczech nazwano tę nową klasę samolotów Zerstörer (samolot niszczycielski). Oryginalne oznaczenie samolotu to Bf 110, pochodzące od skrótu ówczesnej nazwy wytwórni, często spotykane jest jednak także oznaczenie - błędne - Me 110 od nazwy późniejszych zakładów Messerschmitt. Projektantem samolotu był prof. [[Willy Messerschmitt]], budowę makiety, i pierwszego prototypu rozpoczęto w lipcu [[1934]] roku. Oznaczony jako V1 po raz pierwszy wzbił się w powietrze [[12 maja]] [[1936]] roku. Napęd Bf 110V1 stanowiły gaźnikowe silniki Junkers Jumo 210 B o mocy startowej 680 KM (500  kW) napędzające dwułopatowe śmigła. Także drugi prototyp V2 oblatany [[24 października]] [[1936]] roku posiadał identyczne silniki. Dopiero trzeci prototyp V3 napędzały silniki [[Daimler-Benz]] DB 600 A z bezpośrednim wtryskiem paliwa o mocy startowej 975 KM (717  kW). We wszystkich trzech prototypach nie montowano jeszcze żadnego uzbrojenia. W serii przedprodukcyjnej Bf 110A-0 (7 sztuk) oraz pierwszej wersji seryjnej Bf 110 B-1 (84 sztuk + 4 egzemplarze serii przejściowej) montowano silnik Junkers Jumo 210 Ga z bezpośrednim wtryskiem paliwa do cylindrów o mocy startowej 700 KM (515  kW) napędzający trójłopatowe śmigło. Prace nad wyborem optymalnego uzbrojenia trwały do wiosny 1938 roku. [[15 marca]] [[1938]] roku wzbił się w powietrze pierwszy uzbrojony Bf 110 należący jeszcze do serii przedprodukcyjnej. Uzbrojenie samolotu od wersji B stanowiły 4 karabiny [[MG 17]] i 2 nkm [[MG FF]] 20  mm montowane w przedniej części kadłuba oraz pojedynczy [[MG 15]] montowany na ruchomym stanowisku na końcu kabiny, obsługiwany przez radiooperatora. Zapas amunicji do nkm [[MG FF]] 20  mm wynosił po 180 naboi na nkm (łącznie 360 sztuk naboi), do przednich [[MG 17]] po 1000 naboi na km (łącznie 4000 sztuk naboi) i do tylnego karabinu 500 sztuk naboi. Wersja Bf 110C z [[1939]] roku otrzymała wreszcie docelowy silnik DB-601A-1 z bezpośrednim wtryskiem paliwa do cylindrów o mocy startowej 1100 KM i stała się pierwszą masową wersją seryjną. Od wersji B różniła się rurami wydechowymi silników skierowanymi do góry, mniejszymi osłonami chłodnic oleju pod silnikami, chłodnicami glikolu przeniesionymi pod skrzydła na zewnątrz od jednostek napędowych i kołami podwozia głównego w całości mieszczącymi się w powiększonych wnękach.

* Prędkość maksymalna osiągana przez prototypy Bf 110 w czasie prób:

** V1, V2, nieuzbrojony z silnikiem Junkers Jumo 210 B o mocy startowej 680 KM (500  kW): 455  km/h na 3000 m,

** V3, nieuzbrojony z silnikiem [[Daimler-Benz]] DB 600 A z bezpośrednim wtryskiem paliwa o mocy startowej 975 KM (717  kW): 505  km/h na 4000 m,

** Bf 110 A-0, uzbrojony z silnikiem Junkers Jumo 210 Ga z bezpośrednim wtryskiem paliwa do cylindrów o mocy startowej 700 KM (515  kW): 435  km/h na 3500 m,

** własna: 4876  kg

** maksymalna startowa: 5695-5705 5695–5705 kg

* Napęd: 2 [[silnik rzędowy|silniki rzędowe]] ''Junkers Jumo 210 Ga'' o mocy startowej 700 KM (515  kW)

* Uzbrojenie: 5 [[karabin maszynowy|karabinów maszynowych]] [[MG 17]] kal. 7,9  mm, 2 nkm [[MG FF]] 20  mm

* Amunicja: po 1000 naboi na km w kadłubie, 500 naboi na km na tylnym stanowisku, po 180 naboi na nkm [[MG FF]] 20  mm,

*** maksymalna: 455  km/h na wysokości 4000 metrów

*** przelotowa: 320  km/h

** zasięg: 810  km, z dwoma dodatkowymi zbiornikami paliwa 1720  km

[[Kampania wrześniowa]] w Polsce stanowiła pierwszy sprawdzian bojowy zarówno Bf 110, jak też opracowanej koncepcji jego użycia. [[PZL P.11]] będące na wyposażeniu polskich eskadr myśliwskich wielokrotnie brały udział w powietrznych pojedynkach z Zerstörerami. Zwrotniejsze, prowadzone przez lepiej wyszkolonych pilotów, uzyskiwały przewagę nad mało zwrotnymi, ociężałymi Bf 110{{fakt|data=2010-11}}. Jedynie brak silnego uzbrojenia [[PZL P.11]] powodował, iż wiele trafionych, i uszkodzonych Bf 110 powracało na lotnisko. Efektem trafienia PZL P.11 salwą z 4 karabinów [[MG 17]] i 2 nkm [[MG FF]] 20  mm były jednak poważne uszkodzenia struktury płatowca, jego podzespołów, usterzenia oraz zerwanie dużych fragmentów poszycia. Większość z tych samolotów często była porzucana na lotniskach ze względów na rozmiar zniszczeń dokonanych przez ostrzał. W trakcie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] piloci PZL P.11 zestrzelili 5 Bf 110C i 2 Bf 110B, a także uszkodzili 4 Bf 110C i 1 Bf 110B{{fakt|data=2010-11}}. Dopiero sukcesy w walkach z brytyjskimi i francuskimi samolotami w ciągu [[1940]] roku wyrobiły Bf 110 opinię doskonałych i groźnych samolotów. Jednak w czasie [[Bitwa o Anglię|bitwy o Anglię]] w drugiej połowie 1940 roku pojedynki z nowoczesnymi myśliwcami brytyjskimi [[Supermarine Spitfire]] i [[Hawker Hurricane]] ponownie zweryfikowały tę ocenę. Luftwaffe w Bitwie o Anglię od lipca do końca września [[1940]] roku straciła w walkach 214 Bf 110, co stanowiło 60% stanu z [[29 czerwca]] tego roku. Od [[1941]] roku używano ich z o wiele lepszym efektem jako [[myśliwiec nocny|myśliwców nocnych]] (wersje Bf 110G oraz Bf 110H). Były używane jako [[samolot myśliwsko-bombowy|myśliwce bombardujące]] (w tzw. pułkach niszczycieli), myśliwce nocne i [[myśliwiec przechwytujący|przechwytujące]] (w walkach z bombowcami alianckimi). Wyposażenie nowszych wersji w [[radar]] oraz dodatkowe działka sprawiło, że stały się one groźne dla bombowców brytyjskich latających na nocne wyprawy. Samoloty te z czasem przejęły główny ciężar obrony Rzeszy przed nocnymi nalotami alianckimi.

Dwusilnikowy metalowy [[dolnopłat]], kadłub o [[Konstrukcja półskorupowa|konstrukcji półskorupowej]], [[usterzenie]] podwójne. Załoga: 2 lub 3 osoby w zależności od wersji, w stosunkowo długiej przeszklonej kabinie, z tyłu kabiny stanowisko strzelca. Podwozie główne wciągane do gondoli silnikowych. Dwa [[silnik widlasty|silniki widlaste]] w układzie V-12. Stosowano silniki: Junkers Jumo 210Ga o mocy startowej 700 KM (wersje A-0, B), Daimler-Benz DB 601B-1 mocy 1 100 KM (od wersji C), DB 601F o mocy 1 350 KM (wersja F-1 - F-4), DB 605В-1 o mocy 1475 KM (wersje G, H).

|align="left"|2 działka kal. 20 &nbsp;mm FF<br />4 karabiny maszynowe kal. 7,92 &nbsp;mm [[MG 17]]<br />1 [[karabin maszynowy]] kal. 7,92 &nbsp;mm [[MG 15]]

|align="left"|2 działka kal.30mm MK108 i 4 MG151/20 kalibru 20mm <br />1 podwójny karabin maszynowy kal. 7,92 &nbsp;mm [[karabin maszynowy MG 81|MG 81Z]]