Blokada Leningradu: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Continuation War 1942 and Soviet assaults English.jpg|thumb|250px|Sytuacja wokół Leningradu w 1942 roku. Kolor czerwony: Rosjanie, niebieski: Finowie, czarny: Niemcy]]

Po zwycięstwie na [[Krym]]ie i [[Oblężenie Sewastopola (II wojna światowa)|zdobyciu Sewastopola]] Niemcy przerzucili część sił [[11 Armia (III Rzesza)|11. Armii]] pod Leningrad, ale w sierpniu sowieckie uderzenie wyprzedzające zmusiło Niemców do użycia posiłków do odparcia tego ataku. Dopiero podczas drugiej zimy oblężenia, w styczniu 1943 w [[Operacja Iskra|operacji "Iskra"]] oddziałom radzieckim udało się przebić przesmyk wzdłuż południowego brzegu jeziora Ładoga, dzięki któremu dostawy zaczęły docierać drogą lądową i sytuacja w Leningradzie znacząco się poprawiła (zob. [[Korytarz Śmierci]]). Wznowienie ofensywy latem nie przyniosło Sowietom większych sukcesów.

 

W styczniu 1944 sowiecka ofensywa zimowa [[Operacja leningradzko-nowogrodzka|przerwała oblężenie]], ostatecznie odrzucając Niemców od miasta. Ostatnim akordem oblężenia Leningradu była [[operacja wyborsko-pietrozawodzka]] przeprowadzona w czerwcu i lipcu 1944 roku, kiedy wojska frontów Leningradzkiego i [[Front Karelski|Karelskiego]] rozbiły armię fińską.