GenezaJego jego powstaniageneza sięga [[XVIII wiek|XVIII]] wieku. W [[1781]] [[cesarz]] [[Józef II Habsburg|Józef II]] wydał w monarchii habsburskiej [[Patent tolerancyjny]] dla innowierców. Nie obejmował on jednak swoim obowiązywaniem kościołów tradycji husyckiej, w tym braci czeskich. Wierni tego wyznania nie mając możliwości ujawnienia się przystąpili do kościołów konfesji ewangelicko-reformowanej i ewangelicko-augsburskiej. Na terenie Czech powstały 52 [[zbór|zbory]] [[kalwinizm|kalwińskie]] i 20 [[luteranizm|zborów luterańskich]], w których większość stanowili byli [[husyci]]. Istniejąc w takiej strukturze dążyli oni jednak do stworzenia jednej wspólnoty. Pierwsza próba zjednoczenia ich miała miejsce w [[1848]]. Dopiero zakończenie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] i rozpad monarchii Austro-Węgier stworzyły realne podstawy do realizacji tego zamierzenia. W [[1918]] zbory luterańskie i kalwińskie uważające się za spadkobierców husytyzmu połączyły się tworząc Ewangelicki Kościół Czeskobraterski.
[[Plik:Church in Sázava-Vysočina5.JPG|thumb|right|Czeskobraterski kościół w miejscowości [[Sázava (miasto w Czechach)|Sázava]]]]
