Lewatywa: Różnice pomiędzy wersjami

Innym, szeroko rozpowszechnionym w [[Europa|Europie]] przyrządem do lewatywy była podobna do dużej [[strzykawka|strzykawki]] kolba, która przyjmowała najprzeróżniejsze, często nawet artystyczne formy. Kolby i nasadzane na nie końcówki wykonywano z [[cyna|cyny]], [[miedź|miedzi]], a nawet [[Metale szlachetne|metali szlachetnych]], toczonego [[Drewno (technika)|drewna]], [[szkło|szkła]], [[porcelana|porcelany]] lub kości zwierzęcych. Wodę wyciskano przy pomocy tłoka, uszczelnianego przeważnie skórą. Pomysłowość konstruktorów takich kolb nie miała granic. Budowano nawet skomplikowane siedziska do samodzielnego wykonania lewatywy.

 

Szczytem mody na stosowanie lewatywy były czasy [[Molier]]a i Króla Słońce, [[Ludwik XIV|Ludwika XIV]], gdy uważano ją za konieczny, codzienny zabieg kosmetyczny, aplikowany bez skrępowania nawet podczas dworskich spotkań. Damy dworu poddawano codziennym lewatywom z wody zawierającej najprzeróżniejsze [[zioła]] i pachnidła. Lewatywa była w tak powszechnym użyciu, że okres ten czasem nazwany jest "klizomanią". Lewatywy robione były przez [[lekarz]]y, [[chirurgia|chirurgów]], [[znachor]]ów, ale także [[Farmaceuta|aptekarzy]] oraz ich pomocników (i pomocnice). Ze względu na jej wielkie rozpowszechnienie, dorabiano się na tym zabiegu sporych pieniędzy.