Bitwa nad Berezyną (1812): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Robot zmienił szablon DisambigR |
drobne redakcje |
||
Linia 23:
'''Bitwa nad Berezyną''' – bitwa, która miała miejsce w dniach od [[26 listopada|25]] do [[29 listopada]] [[1812]] roku nad rzeką [[Berezyna (dopływ Dniepru)|Berezyną Dnieprową]] koło [[Borysów (miasto)|Borysowa]].
Cofająca się spod [[Moskwa|Moskwy]] [[Wielka Armia]] [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]] została otoczona z trzech stron przez Rosjan - armie [[Michaił Kutuzow|Kutuzowa]], [[Piotr Wittgenstein|Wittgensteina]] i [[Paweł Cziczagow|Cziczagowa]]. Napoleon postanowił przeprawić się przez Berezynę pod [[Borysów (miasto)|Borysowem]], gdzie znajdował się most. Jednak 21 listopada Rosjanie zdobyli Borysów i most, broniony przez [[17 Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego|17. Dywizję]] [[generał|gen.]] [[Jan Henryk Dąbrowski|Jana Henryka Dąbrowskiego]]
28 listopada rozegrała się zacięta bitwa o utrzymanie przeprawy na obu brzegach Berezyny. Na lewym brzegu armia Wittgensteina szturmowała Studziankę, bronioną przez korpus [[Claude Victor-Perrin|Victora]], po prawej admirał Cziczagow, który zorientował się, gdzie Francuzi zbudowali mosty, zaatakował pod Stachowem. Tutaj bitwa toczyła się cały dzień w wysokim sosnowym lesie, gdzie 9 tys. polskich żołnierzy pod dowództwem generałów [[Józef Zajączek|Zajączka]], [[Jan Henryk Dąbrowski|Dąbrowskiego]] i [[Karol Otto Kniaziewicz|Kniaziewicza]] utrzymało swoje stanowiska i przy stratach 3 tys. poległych odparło ataki Rosjan. Po zbudowanych mostach udało się przeprawić na drugi brzeg korpusowi [[Nicolas Charles Oudinot|Oudinota]], [[Eugeniusz de Beauharnais|
29 listopada 1812 roku około godziny 9 rano na rozkaz [[Napoleon Bonaparte|Cesarza Napoleona]] podpalono mosty, po których nocą zdążył przejść marszałek Victor z resztką swojego korpusu. W ręce Rosjan wpadło około 10 tys. maruderów i rannych oraz olbrzymie łupy zrabowane w [[Moskwa|Moskwie]]. Widmo zagłady Wielkiej Armii zostało zażegnane dzięki talentowi Napoleona, lecz sama sytuacja w jakiej znaleźli się Francuzi była tragiczna. Zdolnych do noszenia broni było zaledwie kilka tysięcy żołnierzy, głównie [[grenadier]]ów Starej Gwardii, oraz około 50 tys. maruderów, którzy podążali na [[Wilno]]. Bitwa pod Berezyną wykazała niezwykłe męstwo i poświęcenie żołnierza francuskiego i polskiego. Mimo przewagi liczebnej Rosjanom nie udało się rozbić wycieńczonej i osłabionej odwrotem armii francuskiej.
|