Akord neapolitański: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
przeredagowałem hasło dając konkretne przykłady i usuwają zbędne, zaciemniające hasło sformułowania |
bibliografia + akapit z historią akordu |
||
Linia 9:
Akord neapolitański rozwiązuje się na [[Dominanta (muzyka)|dominantę kwartsekstową]] (w C-dur: ''des''-''f''-''as'' na ''d''-''g''-''h'') lub bezpośrednio na [[Tonika|tonikę]]. Używany jest również do [[modulacja (muzyka)|modulacji]] do [[Koło kwintowe|odległych tonacji]]. Dla przykładu w C-dur akord neapolitański to Des-dur, od którego z kolei dominanta to As-dur: w ten sposób można w stosunkowo płynny sposób na przestrzeni trzech akordów przejść z tonacji C-dur przed Des-dur (6 bemoli) do As-dur (5 bemoli). Ten sposób zaliczany jest najczęściej do [[Modulacja diatoniczna|modulacji diatonicznej]].
Akord neapolitański zawdzięcza swoją nazwę kompozytorom [[szkoła neapolitańska|szkoły neapolitańskiej]], którzy jako pierwsi stosowali go jako częsty środek wyrazowy. Wcześniej akord pojawiał się bardzo rzadko w twórczości takich kompozytorów jak [[Jacopo Peri]] czy [[Henry Purcell]]. W epoce renesansu nie stosowano świadomie akordu neapolitańskiego, chociaż podobnych współbrzmień można by się doszukać już w dziełach [[Jacob Obrecht|Jacoba Obrechta]]. Natomiast później, od XVIII wieku akord stał się jednym z podstawowych środków kompozytorskich (charakterystyczne brzmienie tercji zmniejszonej w zestawieniu z dominantą). [[Max Reger]] oparł o niego swój system [[Modulacja_(muzyka)|modulacyjny]].
== Bibliografia ==
Encyklopedia muzyki, red. Andrzej Chodkowski, Warszawa PWN, 83-01-11390-1
== Zobacz też ==
[[akord chopinowski]]
| |||