Elizabeth Hurley: Różnice pomiędzy wersjami

W 1987 r. debiutowała w filmie "Aria" Bruce'a Beresforda. Pracowała także w teatrze. W tym samym roku zagrała Claire Clairmont, ukochaną Byrona, w filmie "Remando al viento" (1987). Na planie tego hiszpańskiego melodramatu poznała Hugh Granta. Thriller "Krwawy Atlantyk" (1989) Petera Keglevica spotkał się z chłodnym przyjęciem krytyki. W 1991 r. zagrała u boku Jaena Rocheforta w "El largo invierno". Amerykański thriller "Pasażer 57" (1992) Kevina Hooksa doczekał się dobrych recenzji. Elizabeth zagrała w nim bezwzględną terrorystkę. W 1993 r. wystąpiła w angielskim horrorze "Bedlam" Vadima Jeana. Krytycy, pisząc o Hurley, zauważyli jedynie "niewiarygodnie wysokie obcasy". Jej kolejne role: w "Mad Dogs and Englishman" (1995) Henry'ego Cole'a oraz w "Dangerous Ground" (1996) Darrella Roodta, nie wzbudziły zainteresowania krytyki i widzów. Przełomem w karierze Hurley okazała się komedia "[[Austin Powers: Agent specjalnej troski]]" (1997) Jaya Roacha. Mike Myers specjalnie dla niej napisał rolę Vanessy Kensington. Dwa lata później, już jako Vanessa Kensington Powers, Elizabeth wystąpiła w "[[Austin Powers: Szpieg, który nie umiera nigdy|Austin Powers 2: Szpieg, który nie umiera nigdy]]" (1999). Z bardzo dobrym przyjęciem spotkał się "Permanent Midnigth" (1998). Scenariusz filmu oparty został na prawdziwej historii hollywoodzkiego scenarzysty Jerry'ego Stahla. W 1999 w komedii "Mój przyjaciel Marsjanin" Donalda Patrie, zagrała pozbawioną zalet duchowych kobietę, która fascynuje jedynie urodą i [[sex appeal]]em. W tym samym roku wystąpiła w "[[Ed TV]]" (1999) Rona Howarda. W 2000 zagrała diablicę w "[[Zakręcony|Zakręconym]]m".