Francesco Bussone: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w biednej, chłopskiej rodzinie, ale nie odpowiadał mu ten styl życia i dlatego jeszcze w wieku młodzieńczym zaczął brać udział w wojnach jako kondotier. Był na służbie [[Facino Cane]], a następnie po jego śmierci, na służbie [[Beatrice di Lascaris]], wdowy po nim, którą pojął za żonę [[Filippo Maria Visconti]], książę [[Mediolan]]u. Bussone zaczął wtedy służyć Viscontiemu i miał wielkie zasługi w odzyskaniu miast, które wymknęły się spod kontroli Viscontich po śmierci księcia [[Gian Galeazzo Visconti|Gian Galeazzo]]. Jego zasługą było pokonanie [[Lukka|Lukki]], [[Arezzo]], podporządkowanie [[Siena|Sieny]] i księstwa [[Urbino]]. Dzięki niemu zaczęło się mówić z szacunkiem o kondotierach. Gdy w Mediolanie szalała rewolta po zamordowaniu [[Giovanni Maria Visconti|Giovanniego Marii Viscontiego]], Conte di Carmagnola przyszedł z pomocą i był doskonałym doradcą jego brata i następcy Filippo Marii, uwolniwszy go uprzednio od wpływu niektórych członków rodziny. Pokonał też [[Estore Visconti|Estore Viscontiego]]ego w [[Monza|Monzy]]. Za to zwycięstwo otrzymał pałac przy via Broletto.

Rok później zdobył zamek w [[Lecco]]. W [[Trezzo sull'Adda]], po zaciętej obronie pokonał i uwięził [[Bartolomeo Colleoni|Bartolomeo Colleoniego]]ego, a wraz z odbiciem [[Crema|Cremy]] połączył wszystkie dawne posiadłości lombardzkie. Był ambitny i bez skrupułów, a więc precyzyjnie wypełniał wszystkie zadania, nawet najbardziej okrutne, zlecone mu przez Viscontich. Po krwawym oblężeniu odzyskał dla nich [[Piacenza|Piacenzę]] i aby zmusić obrońców do otwarcia bram, kazał powiesić syna i brata [[Filippo Arcelli|Filippo Arcellego]].

Filippo Maria nagrodził go za te wyczyny tytułami i honorami oraz dając mu za żonę [[Antonia Visconti|Antonię Visconti]] pochodzącą z głównej linii dynastii. Fakt ten prawdopodobnie wzbudził w Bussone nadzieję na to, że będzie następcą księcia, co spowodowało, iż kondotier zaczął się zachowywać w sposób arogancki i bezczelny, co było nie do zaakceptowania dla władcy. Dlatego więc Filippo Maria odebrał mu dowództwo armii i ustanowił gubernatorem niedawno odzyskanej i ciągle mało stabilnej Genui. Ta marginalizacja spowodowała, że Carmagnola porzucił służbę u Viscontiego i przeszedł na stronę [[Republika Wenecka|Wenecji]], która była już zdecydowana zerwać sojusz i Mediolanem i popierać [[Florencja|Florencję]], zagrożoną ze strony Viscontiego. Został mianowany ''Capitano Generale'', czyli głównodowodzącym sojuszu, które zawarła Wenecja z Florencją i osiadł w [[Treviso]]. Do tego miasta zostali wygnani [[Walentyna Visconti]], córka [[Bernabò Visconti|Bernabò Viscontiego]]ego i jej mąż [[Giovanni Aliprandi]]. W rzeczywistości wysłał ich Filippo Maria Visconti, aby uknuli spisek i otruli Francesco Bussone. Ten, gdy się dowiedział o intrydze, rozkazał aresztować i następnie ściąć Aliprandiego ([[1426]]).

* Małgorzata - poślubiła Barnabò Sanseverino

* Elżbieta - poślubiła Francesco Viscontiego

* Luchina - poślubiła Luigiego dal Verme

* Antonia - poślubiła Garnerio Castiglione lub Castiglione da Garlasco.