Jerzy Konikowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z zasadami gry w szachy zapoznał się w wieku 14 lat. W maju 1961 r. został członkiem sekcji szachowej przy Okręgowym Klubie Oficerskim OKO ''Caissa'' w [[Bydgoszcz]]y. W swym pierwszym w życiu turnieju w mistrzostwach [[Pomorze|Pomorza]] juniorów zajął V miejsce, wyprzedzając m.in. jednego z najbardziej utalentowanych zawodników w historii polskich szachów, [[Jerzy Lewi|Jerzego Lewiego]]. W sumie był 4-krotnie mistrzem okręgu bydgoskiego juniorów i 2-krotnie seniorów. W mistrzostwach Polski juniorów w [[Goleszów|Goleszowie]] (1965) podzielił III-IV miejsce, natomiast w [[Wisła (miasto)|Wiśle]] (1967) był trzeci i zdobył brązowy medal. Reprezentował barwy kraju w meczach międzypaństwowych juniorów przeciwko [[Węgry|Węgrom]] (1965) i [[Szwecja|Szwecji]] (1966 i 1967). W 1968 r. wygrał międzynarodowy [[System szwajcarski|turniej otwarty]] o ''Puchar [[Podlasie|Podlasia]]'' w [[Augustów|Augustowie]] oraz turniej "B" im. [[Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego|PKWN]] w [[Lublin]]ie. W 1969 r. został mistrzem [[Ludowe Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]], a rok później wygrał V turniej międzynarodowy o ''Puchar [[Bieszczady|Bieszczadów]]'' w [[Solina|Solinie]]. Na początku 1971 r. wyjechał na stałe do [[Kraków|Krakowa]], gdzie bronił barw I-ligowego ''Klubu Hutnika'' [[Nowa Huta (część Krakowa)|Nowa Huta]]. Szybko awansował na drugie miejsce w kadrze krakowskiej za [[Olimpiada szachowa|olimpijczykiem]] [[Jerzy Kostro|Jerzym Kostro]]. W 1975 r. wywalczył brązowy medal w indywidualnych mistrzostwach Polski w [[Szachy błyskawiczne|grze błyskawicznej]] w Bydgoszczy, natomiast w konkurencji drużynowej, grając na I szachownicy w ''Hutniku'', czynnie przyczynił się do zdobycia złotego medalu.