Wersja z 20:59, 20 mar 2013 edytuj AlohaBOT (dyskusja \| edycje) 157 447 edycji m naprawa linków. ← poprzednia edycja		Wersja z 08:49, 18 kwi 2013 edytuj anuluj edycję JarektBot (dyskusja \| edycje) 60 909 edycji Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Vladimir Chelomey, de:Wladimir Nikolajewitsch Tschelomei.; zmiany kosmetyczne następna edycja →
Linia 52: 14 czerwca 1944 roku został wezwany na [[Kreml]] przez [[Gieorgij Malenkow\|Gieorgija Malenkowa]], aby przyjrzeć się sprowadzonym szczątkom niemieckiego pocisku rakietowego [[V-1]], które w tym czasie spadały na Wielką Brytanię. Młody inżynier zdobył uznanie marszałka lotnictwa ZSRR [[Aleksandr Nowikow\|Nowikowa]], który zlecił mu jak najszybsze zaprojektowanie, zbudowanie i przetestowanie radzieckiego odpowiednika nowej nazistowskiej broni. 19 października 1944 Czełomiej został mianowany dyrektorem i głównym konstruktorem zakładów [[N51]] – decyzją Komitetu Obrony Narodowej ZSRR i [[Ludowy Komisariat Przemysłu Lotniczego ZSRR\|komisarza ludowego ds. przemysłu lotniczego]] Aleksieja Szakurina – zastępując zmarłego [[Nikołaj Polikarpow\|Nikołaja Polikarpowa]]. Do końca 1944 roku udało mu się zrekonstruować silnik V-1, a wiosną 1945 roku odbyły się pierwsze testy jego odpowiednika, pocisku [[10-Kh]], odpalanego z samolotów [[Pe-8]] i [[Tu-2]] (w okolicach [[Dżyzak~~\|Dżyzaku~~]]u, w [[Uzbekistan~~\|Uzbekistanie~~]]ie). Znaczącym jest, że prace Czełomieja i jego współpracowników, w odróżnieniu od prac Korolowa czy [[Walentin Głuszko\|Głuszki]], odbywały się bez pomocy niemieckich naukowców i inżynierów przechwyconych podczas zajmowania terenów III Rzeszy. == Dalsza kariera == Linia 63: Po śmierci Stalina i Berii w 1953, o Czełomieju przypomniał sobie [[Gieorgij Malenkow]]. Czełomiej przekonał sekretarza partii do idei skrzydlatych rakietowych pocisków przeciwokrętowych, które mogłyby być wystrzeliwane z okrętów nawodnych i podwodnych. Dla Armii Radzieckiej była to świetna propozycja zrównoważenia amerykańskiej dominacji na morzach. Dekretem ministra przemysłu lotniczego (''O ustanowieniu specjalnej grupy projektowej nr 10 w zakładach nr 500 w Tuszynie pod W. N. Czełomieja'') został szefem specjalnej grupy projektowej. W 1955 powrócił do OKB-52 jako główny konstruktor. Biuro przeniesiono do niewielkich zakładów mechanicznych w [[Rieutow~~\|Rieutowie~~]]ie, gdzie kontynuował prace nad skrzydlatymi pociskami rakietowymi. W trakcie prac nad pociskiem [[P-5 Piatjorka]] zaczął konstatować, że to pociski balistyczne a nie skrzydlate rakiety będą w przyszłości decydującym środkiem walki, jako że nadal nie wynaleziono skutecznego sposobu ich zwalczania. Rakiety takie dawały też możliwość lotów kosmicznych, co zaczęło coraz bardziej interesować Czełomieja. W końcu lat 50. [[XX wiek]]u Czełomiej zaczął badać możliwości używania technologii rakiet skrzydlatych do lotów kosmicznych, dając początek serii projektów [[Kosmoplan]], statków o budowie modułowej. Miały to być pojazdy o dużych zdolnościach do manewrowania, z różnymi silnikami (na paliwa ciekłe, z reaktorami jądrowymi, silnikami jonowymi), wyposażone również w kapsuły powrotne do lądowań na pasach startowych. Gdy latem 1957 roku rakieta [[R-7]] Korolowa ponosiła serię porażek, Czełomiej otwarcie go krytykował i sugerował siebie jako osobę, która powinna go zastąpić w tym zadaniu. Linia 130: * [http://www.npomash.ru/history/en/4elomey.htm Wspomnienie Władimira Czełomieja na stronie NPO Masz] * [http://www.stoletie.ru/territoriya_istorii/tovarishh_stalin_schitajet_vas_fantazerom_2009-07-03.htm Biografia] {{lang\|ru}} {{Kontrola autorytatywna\|VIAF=13657161\|LCCN=n/82/82943\|TYP=p}} {{DEFAULTSORT:Czełomiej, Władimir}}

Władimir Czełomiej: Różnice pomiędzy wersjami