Arnold Schönberg: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
edukacja |
Eisler |
||
Linia 24:
Schönberg urodził i wychowywał się w rodzinie nie mającej większych tradycji muzycznych. Z tego powodu został w głównej mierze muzycznym samoukiem. Rozpoczął od gry na skrzypcach, w której osiągnął poziom amatorski. Bardziej niż karierą instrumentalisty zainteresowany był komponowaniem. Elementarne wiadomości dotyczące kompozycji [[Harmonia (muzyka)|harmonii]] i [[Kontrapunkt (muzyka)|kontrapunktu]] zdobył na kursach organizowanych przez znanych, wiedeńskich pedagogów muzycznych – Oskara Adlera i Alexandra Zemlinskiego. Za ważne źródło swojej wiedzy podawał też ówczesne podręczniki i encyklopedie. Nie ukończył jednak konserwatorium muzycznego.
Pierwszy okres twórczości Schönberga wpisany jest w pejzaż późnego romantyzmu. W muzyce tego okresu wyraźnie słychać wpływy [[Gustav Mahler|Mahlera]] i [[Richard Strauss|Straussa]]. Najistotniejszą w twórczości kompozytora była druga dekada XX wieku, gdy zaczyna eksperymentować z [[dodekafonia|atonalnością]] (sam Schönberg używa terminu ''pantonalność''). Wtedy też przyciąga do siebie młodych awangardzistów, przede wszystkim [[Alban Berg|Albana Berga]] i [[Anton Webern|Antona Weberna]], dla których staje się nauczycielem i mentorem. Jego uczniem był też [[Hanns Eisler]].
Pierwszym w pełni [[dodekafonia|dodekafonicznym]] dziełem była Suita fortepianowa, której premiera odbyła się w 1923. Schönberg był kompozytorem uniwersalnym. W jego katalogu można znaleźć szerokie spektrum [[forma muzyczna|form]] od [[Pieśń (forma muzyczna)|pieśni]] i muzyki chóralnej, przez utwory na małe zespoły instrumentalne, muzykę kameralną do dzieł symfonicznych. Interesowała go także [[synteza sztuk]]. W 1933 z powodu prześladowania Żydów w Niemczech, Schönberg wyemigrował do [[Stany Zjednoczone|USA]]. W 1941 został obywatelem amerykańskim. Kontynuował pracę kompozytorską często powracając do tradycyjnych [[tonacja|tonalnych]] form. W twórczości Schönberga z tego okresu powstaje atonalne dzieło dla recytatora, chóru męskiego i orkiestry ''A Survivor from Warsaw'' (Ocalony z Warszawy) skomponowane w [[1947]] i dedykowane Natalii Koussewickiej i poświęcone likwidacji [[getto warszawskie|getta warszawskiego]]. Schönberg, powszechnie znany ze swej silnej wiary w przesąd feralności liczby trzynaście ([[triskaidekafobia]]; nawet [[takt (muzyka)|takty]] mają u niego numery: 12, 12A, 14), zmarł 13 lipca 1951 w [[Los Angeles]].
| |||