[[Plik:Pompei Magnus Antiquarium.jpg|250px|thumb|Popiersie Pompejusza]]
Pompejusz stanął na czele wojsk walczących ze zwolennikami [[Gajusz Mariusz|Mariusza]] w [[Hiszpania|Hiszpanii]], którym przewodził [[Sertoriusz]]<ref>A. Krawczuk, s148-152.</ref>. Po śmierci Sertoriusza w wyniku spisku i ostatecznym pokonaniu oddziałów przeciwnika Pompejusz wrócił do Italii i wziął udział w walceostatniej fazie wali z powstańcami [[Spartakus]]a<ref>T. Zieliński, s.446.</ref>. Wspólnie z [[Marek Licyniusz Krassus|Markiem Krassusem]], za zgodą senatupopularów, objęli konsulat w [[roku 70 p.n.e.]] Pompejusz objął konsulat, mimo że nie osiągnął przewidzianego prawem wieku ani nie sprawował wcześniej innych urzędów wymaganych przez tzw. ''[[cursus honorum]]''. Nowi konsulowie odwołali najbardziej restrykcyjną część ustaw wprowadzonych podczas dyktatury [[Sulla|Sulli]], przywracając m.in. władzę [[Trybun ludowy|trybuńskątrybunów ludowych]]<ref></ref>.
W [[roku 67 p.n.e.]] na mocy ''lex Gabinia'' otrzymał specjalne uprawnienia na terenie Morza Śródziemnego, dzięki czemu przeprowadził szybką, zwycięską kampanię przeciwko piratom<ref>T. Zieliński, s.454.</ref>, a w [[66roku p.n.e.]]następnym pokonał ostatecznie wojska [[Mitrydates VI Eupator|Mitrydatesa VI Eupatora]] i narzucił [[Pont]]owi zwierzchnictwo rzymskie. Następnie zajął [[Syria|Syrię]], kładąc kres panowaniu [[Seleucydzi|Seleucydów]], i wkroczył do [[Judea|Judei]], opanowując [[Jerozolima|Jerozolimę]] w [[63 p.n.e.]] Z zajętych terytoriów utworzył nową rzymską prowincję Syrię. Stworzył cały system państw zależnych politycznie i finansowo od Rzymu, do którego włączone zostały [[Kapadocja]], [[Armenia]] i [[Królestwo Bosporańskie]]. Można powiedzieć, że w latach 66-62 Pompejusz był faktycznym panem imperium rzymskiego.
Po uregulowaniu spraw na Wschodzie w [[62 p.n.e.]] powrócił do Rzymu. Senat jednak, obawiając się wciąż rosnącego autorytetu Pompejusza, odmówił mu zatwierdzenia jego zarządzeń na Wschodzie i nadania ziemi weteranom.
