Jean le Rond d’Alembert: Różnice pomiędzy wersjami

Za główne zadanie myślenia i działalności naukowej uznał porównywanie faktów lub idei i poszukiwanie związków między nimi. Dokonał podziału nauk na historię, filozofię i sztuki piękne, upatrując ich dominant odpowiednio w pamięci, rozumie i wyobraźni. Filozofii przypisał funkcje metodologiczne. Jako pierwszy zwrócił uwagę na społeczne i biologiczne uwarunkowania ludzkich pojęć i sądów o świecie. Ostatecznie skłaniał się ku [[sceptycyzm]]owi, nawet [[agnostycyzm]]owi, zakładając niepoznawalność tzw. istoty rzeczy. Przez [[Władysław Tatarkiewicz|Władysława Tatarkiewicza]] uważany był za przedstawiciela wczesnej fazy [[pozytywizm]]u<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Tatarkiewicz | imię = Władysław | tytuł = Historia filozofii | wydawca = PWN | miejsce = Warszawa | data = 2007 | strony = 159 | isbn = 978-83-01-14466-1 | tom = II | tytuł tomu = Filozofia nowożytna do roku 1830 | rozdział = D’Alambert i pozytywizm|wydanie=XXII|autor link=Władysław Tatarkiewicz}}</ref>. Przyjmował istnienie [[Dusza (filozofia)|duszy]], która jako oddzielna substancja miała w człowieku kształtować [[świadomość]] niezależnie od [[materia (filozofia)|materii]]. Za podstawę moralności uznał niezmienne zasady etyczne, właściwe z natury wszystkim ludziom, a z drugiej strony – właściwie pojęty interes osobisty i społeczny.

 

 

== Niektóre prace ==