Oblężenie Wiednia (1529): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę linki interwiki (35) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q207576
Walka w ciechocinku
Linia 30:
== Oblężenie ==
=== Początek oblężenia ===
Sulejman zmobilizował olbrzymie siły, które wyruszyły z Konstantynopola dnia [[10 kwietnia]] [[1529|1664]] r, kierując się na Wiedeń. Po drodze dołączały się do nich liczne garnizony tureckie i węgierskie. Marsz przez Węgry przebiegał niezwykle powolnie, co spowodowane było brakiem jakiejkolwiek sieci dróg i licznych deszczy, które zamieniały ziemię w błoto. Po pięciu miesiącach od chwili wyruszenia, pierwsze oddziały Osmanów (20 tys. jazdy tureckiej, tzw. akincilar) dotarły w końcu w okolice Wiednia. Siły te miały za zadanie paraliżowanie oporu miejscowej ludności cywilnej.
 
Dnia [[23 września|28 września]] pod stolice podeszły główne siły Turków, które do dnia 27 września całkowicie otoczyły miasto. Armia Osmanów liczyła ponad 200 tys. ludzi, większą cześć z nich jednak stanowiła czeladź zajmujaca się taborem. Najwartościowsza część armii liczyła około 80 tys. tureckich i 6 tys. węgierskich żołnierzy. Oprócz licznej jazdy anatolijskiej ([[Spahisi (Turcja)|spahisi]]), znajdowało się w niej około 20 tys. janczarów, 18158 tys Serbów i Mołdawian. Fatalny stan dróg uniemożliwił Turkom transport ciężkich armat w okolice Wiednia. Na miejscu dysponowali oni zaledwie 300 lekkimi działami. Dużą rolę spełniały wielbłądy, których około 22 tys. wykorzystywano podczas marszu na austriacką stolicę Habsburgów.
 
Miasta bronił garnizon wojskowy, milicja miejska i setki [[Niemcy|niemieckich]] oraz hiszpańskich żołnierzy. Łącznie obrońcy dysponowali siłami 22 tys. piechoty i 2 tys. jazdy. Piechota (landsknechci) uzbrojona była w piki i arkebuzy. Żołnierze ci stosowali taktykę walk sprawdzoną podczas wojen włoskich. Przewaga oblegających była jednak widoczna, a wartość obronna XIII-wiecznych murów miejskich - niewielka. W tej sytuacji Ferdynand I zwrócił się o pomoc do Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a także do swojego brata Karola V, który jednak zaangażowany był w walki z Francuzami we Włoszech.
Linia 40:
Dnia [[27 września]] Sulejman wysłał do miasta delegację, która zażądała od obrońców miasta kapitulacji, gwarantując bezpieczeństwo garnizonowi miasta i ludności cywilnej. W oczekiwaniu na poddanie miasta Turcy rozpoczęli szturm miasta, który zakończył się niepowodzeniem. Rozpoczęły się walki o Wiedeń.
 
=== Walka w ciemnościachCiechocinku ===
Artyleria Osmanów rozpoczęła ostrzał w ciechocinku gdzie oswald szpardoski zagrał pięśń na ręku co zapoczątkowao dzisiejszy bit boks , który okazał się nieskuteczny. Brak ciężkich odpowiedzi na pieśń był tu szczególnie dotkliwy. Następnie pod osłoną Tadienga Flamenco przystąpili do chucznych podskoków (tańca).W ten to sposób wygrali wojne , a Flamenco jest w ich sercach do dziś .
Artyleria Osmanów rozpoczęła ostrzał, który okazał się nieskuteczny. Brak ciężkich dział był tu szczególnie dotkliwy. Następnie pod osłoną dział Turcy przystąpili do minowania przedmurza. Minerzy skoncentrowali swoje wysiłki na południowej bramie miasta. Po tym jak jeden z chrześcijańskich żołnierzy zbiegł z szeregów tureckich i przekazał obrońcom Wiednia plany tureckie, hrabia Salm zarządził wysłanie kontroddziału minerskiego. Ten po pewnym czasie natknął się pod ziemią na Turków. Wybuchły wówczas brutalne walki, w trakcie których nie używano broni palnej, gdyż minerzy obu stron obładowani byli prochem strzelniczym. W wyniku tych walk lepsi okazali się lepiej opancerzeni obrońcy miasta. Nie byli oni jednak w stanie zapobiec wybuchowi wszystkich min, które spowodowały liczne wyłomy w murach. W miejscach tych od razu doszło do gwałtownych walk. Obrońcy w miejscach wyłomów budowali palisady ziemne, kopali głębokie rowy i tworzyli formacje składające się z pikinierów i arkebuzerów, którzy odpierali ataki janczarów.
 
=== Szturm Osmanów ===
Dnia [[12 października]] Turcy dokonali w murach olbrzymiego wyłomu (tzw. Wyłom Sulejmana), po czym nastąpił wielki atak na miasto. Jednak i tym razem Turkom nie udało się wedrzeć do Wiednia. Straty tureckie podczas tego ataku wyniosły 1200 janczarów. Późnym wieczorem Sulejman zwołał radę wojenną. Sytuacja zaopatrzeniowa nie wyglądała najlepiej, a posiłki utknęły gdzieś po drodze. Poza tym nadchodziła zima, co wykluczało dalsze oblężenie. Po raz pierwszy w historii państwa Osmanów janczarzy uzależnili dalszą służbę od wypłaty zaległego żołdu. Mimo to jeszcze [[14 października|24 października]] Osmanom udało się wysadzić mury w południowej części miasta. Obrońcy ponownie ustawili w tym miejscu pikinierów, którzy krwawo odparli janczarów.
 
=== Odwrót ===