Warcisław III: Różnice pomiędzy wersjami

Książę dymiński był słabego charakteru, pokojowo nastawiany do polityki (związany z obozem duńskim). Pierwszy dokument sygnowany jego pieczęcią pochodził z ok. [[1225]]<ref name=Rymar152/>. Żoną Warcisława III była Zofia (według [[Eilhardus Lubinus|Lubinusa]] – łac. ''Sophia Guisiaca''<ref name=Szym390>J. W. Szymański, ''Książęcy ród Gryfitów'', s. 390.</ref>), córka Albrechta I i Matyldy z Blakenburga. Małżeństwo obojga zawarte zostało ok. [[1236]]<ref>E. Rymar, ''Rodowód książąt pomorskich'', s. 154.</ref>. Zbiegło się ono w czasie z zawarciem układu w Kremmen (20 czerwca [[1236]]), gdzie (łac.) ''puer'' – takim terminem określano jeszcze wiek chłopięcy Warcisława<ref name=Rymar152/> – miał stać się lennikiem margrabiów brandenburskich<ref name=Gryfici/>, odstępując im miasta: [[Burg Stargard|Stargard Meklemburski]], [[Beseritz|Bezrzecze]], [[Kremmen|Krzemień]] i [[WüstrowWustrow (powiat Mecklenburgische Seenplatte)|Ostrów]] oraz całość Księstwa Wołogoskiego. Osłabiał tym samym swoje księstwo, poddając je pod władanie [[Marchia Brandenburska|Branbenburgii]], prawdopodobnie na wypadek bezpotomnej śmierci<ref>Z. Boras, ''Książęta Pomorza Zachodniego'', s. 54.</ref>. Pod ogromnym naciskiem Barnima I układu tego nie zrealizowano. W późniejszych walkach z Brandenburczykami odzyskano część ziem ze [[Stargard Szczeciński|Stargardem]], które zostały przekazane przez [[Opactwo Cystersów w Kołbaczu|mnichów kołbackich]] - Branbenburgii<ref name=Szym390/>.