Franciszek Ksawery Lubomirski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę 3 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q4271915
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 18:
'''Ksawery Lubomirski''' (właśc. Franciszek Ksawery ks. [[Lubomirscy|Lubomirski]] z [[Lubomierz (powiat limanowski)|Lubomierza]] h. [[Drużyna]])<ref>[http://www.sejm-wielki.pl/b/15.105.502 ''Franciszek Ksawery ks. Lubomirski z Lubomierza h. Drużyna'' - Genealogia potomków Sejmu Wielkiego]</ref> (ur. [[1747]] - zm. [[1819]]), starosta sieciechowski, generał wojsk rosyjskich.
 
Był synem wojewody kijowskiego [[Stanisław Lubomirski (wojewoda kijowski)|Stanisława Lubomirskiego]]. W [[1772]] dostał po ojcu starostwo sieciechowskie. Zgromadził duży majątek w południowo-wschodnim województwie kijowskim (9 miasteczek, 179 wsi i ponad 100 000 "dusz męskich"). Rezydował w [[Śmiła|Śmile]].
 
OkołoPo I Rozbiorze, około [[1777]] wstąpił do [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojska rosyjskiego]]. W [[1781]] został brygadierem, a w [[1783]] generałem majorem. W 1787 sprzedał całą Smilańszczyznę (m.in Śmiła i [[Szpoła]]) za 2 mln rubli Grzegorzowi Potiomkinowi, dzięki czemu uzyskał on polski [[indygenat]].
 
Był trzykrotnie żonaty kolejno z Antoniną Potocką (córką wojewody kijowskiego [[Franciszek Salezy Potocki (1700-1772)|Franciszka Salezego]]), Teofilą z Rzewuskich i Marią Lwowną Naryszkiną. Z pierwszą żoną miał dwie córki (Elżbietę i Klementynę), z drugą dwie córki (Amelię i Karolinę) i dwóch synów Konstantego i [[Eugeniusz Lubomirski (ojciec)|Eugeniusza]], z trzecią także dwóch synów (Antoniego i [[Aleksander Ignacy Lubomirski|Aleksandra]]).