Ѣ: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa nawiasów w szablonie IPA |
|||
Linia 3:
'''Jać (Ѣ, ѣ)''' ([[język staro-cerkiewno-słowiański|scs.]] {{Unicode|ѣть}}, [[język rosyjski|ros.]], [[język ukraiński|ukr.]] ''ять'', [[język bułgarski|bułg.]] ''ят'' lub ''е двойно'', [[język serbski|serb.]] ''јат'', [[język chorwacki|chorw.]] ''jat'') – nazwa 32. [[litera|litery]] starej [[cyrylica|cyrylicy]] oraz [[głoska|głoski]] oznaczanej tą literą. W transliteracji slawistycznej oznaczana jest literą '''ě''' (zapożyczoną z alfabetu czeskiego).
W [[język prasłowiański|języku prasłowiańskim]] jać była samogłoską długą. Przyjmuje się, że realizowana była jako dźwięk [{{IPA|æ:}}], który pochodził z wcześniejszych głosek [{{IPA|
Znaczące jest zmieszanie już w najwcześniejszych tekstach głosek jać i jotowanego a. Tłumaczyć to można tym, że w dialektach [[Saloniki|sołuńskich]], na których był oparty [[język staro-cerkiewno-słowiański]], doszło do przesunięcia {{IPA|/æ:/}} w {{IPA|/ja/}} niezależnego od dialektów północnych i wschodnich. Dodatkowo zmieszanie to pogłębił fakt, że w [[cyrylica|cyrylicy]] litera [[Ѧ|mały jus]] ({{Unicode|Ѧ}}) jest graficznie podobna do litery reprezentującej jać w [[głagolica|głagolicy]] ({{unicode|Ⱑ}} – w unikodzie w. 4.1, [[Plik:GlagolitsaJat.gif|10px]]).
| |||