Pierwszy strajk w Polsce prawdopodobnie miał miejsce w <nowiki>[[1690]]</nowiki> roku w kopalni soli w <nowiki>[[Wieliczka|Wieliczce]]</nowiki>:
''Górnicy wieliccy oprócz wynagrodzenia pieniężnego pobierali za swą pracę jako zapłatę pewną ilość soli (podobnie jak dzisiaj górnicy w kopalniach węgla otrzymują węgiel). Kto nie chciał brać deputatu solnego, mógł otrzymać równowartość w gotówce, według specjalnej taryfy. Większość górników rezygnowała z deputatu, woląc gotówkę. W roku 1690 zarząd kopalni z niewiadomych przyczyn obniżył taryfę, według której następowała, zmiana deputatu solnego na pieniądze, względnie, jak twierdzą inne źródła, zmniejszył sam deputat. Wywołało to niezadowolenie wśród rzesz górniczych, które po nieudanych pertraktacjach wyładowało się ostatecznie w postaci strajku.''<ref>http://lewicowo.pl/pierwszy-strajk-w-polsce-przed-250-laty/</ref>
W Polsce prawo do strajku zostało zagwarantowane w ustawie o [[związki zawodowe|związkach zawodowych]] z dnia 8 października 1982 (Dz.U. 1982 nr 32 poz. 216), następnie w ustawie o rozwiązywaniu sporów zbiorowych z dnia 23 maja 1991 r. (Dz.U. 1991 nr 55 poz. 236).
