George Sand: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}} |
przypis źródłowy do stwierdzenia, że F. Chopin i George Sand byli kochankami. |
||
Linia 30:
Była znana z ekscentrycznego zachowania, paliła [[cygaro|cygara]] i fajkę, ubierała się po męsku i przeklinała. Męski ubiór nie był jednak pierwotnie wyrazem [[kontestacja|kontestacji]] ówczesnej społecznej roli kobiety – założyła go po raz pierwszy z ostrożności, wybierając się na premierę jednej ze sztuk [[Aleksander Dumas (ojciec)|Aleksandra Dumas]] i chcąc uniknąć problemów w razie spodziewanego zamieszania. Odtąd często zakładała męskie ubrania, czując się w nich wygodnie; ten strój umożliwiał jej także aktywność niedostępną innym kobietom jej stanu<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Toussaint-Samat | imię = Maguelonne | autor link = Maguelonne Toussaint-Samat | tytuł = Historia stroju | wydawca = Wydawnictwo WAB | miejsce = Warszawa | rok = 2002 | strony = 353–354| isbn = 83-87021-70-9}}</ref>.
W 1838 zaprzyjaźniła się z [[Fryderyk Chopin|Chopinem]], który wkrótce {{fakt|został jej kochankiem|data=2013-01|George Sand = www.en.chopin.nifc.pl/chopin/persons/detail/name/George_Sand/id/4737}}. Przez długi czas była dlań oparciem i inspiracją, jednakże zerwała z nim w 1847, co prawdopodobnie przyspieszyło śmierć kompozytora (1849). Jednym z pierwszych wspólnych wyjazdów George Sand i Chopina była podróż dla poprawy zdrowia Chopina na [[Majorka|Majorkę]], do miejscowości [[Valldemossa]] w 1838. Dwa lata po powrocie z [[Majorka|Majorki]] George Sand opublikowała wspomnienia z pobytu na wyspie zatytułowane ''Zima na Majorce'' (wydane w języku polskim po prawie 167 latach)<ref>George Sand ''Zima na Majorce'', Bernardinum Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej, Pelplin 2006, ISBN 83-7380-353-X</ref>. Od 1839 do 1846 każde lato [[Fryderyk Chopin|Chopin]] spędzał w posiadłości George Sand w Nohant, tam napisał swoje najwybitniejsze dzieła.
Pisała i publikowała prawie do samej śmierci. Jednymi z jej ostatnich utworów były napisane dla wnuków baśnie ''Contes d'une grand'mère''<ref name = "britannica"/>.
| |||