Paprocie cienkozarodniowe: Różnice pomiędzy wersjami

'''Paprocie cienkozarodniowe''' (''Leptofilicidae'') – [[takson]] pomocniczy (podklasa) wyróżniany w dawniejszych systemach klasyfikacyjnych w obrębie [[klasa (biologia)|klasy]] [[paprocie|paproci]]<ref name=mowszowicz/>. Stosowany w XX wieku podział paproci na cienkozarodniowe i [[paprocie grubozarodniowe|grubozarodniowe]] opierał się na różnicach w budowie ściany zarodni i trafnie rozróżniał grupy o różnych relacjach [[filogeneza|filogenetycznych]]. Błędnie jednak zakładał wspólne pochodzenie od jednego przodka. Gdy ujawniono [[takson parafiletyczny|parafiletyczny]] charakter paproci grubozarodniowych (głównie dzięki analizie [[chloroplastowy DNA|chloroplastowego DNA]]) i wyłączono je do odrębnych klas, określenie "paprocie cienkozarodniowe" stało się [[synonim (taksonomia)|synonimem]]em dla całej klasy [[paprocie]] ''Polypodiopsida''<ref name=smith>{{cytuj stronę | url=http://www.jstor.org/stable/25065646 |rok= 2006 |tytuł=A classification for extant ferns | autor=Smith, A. R., K. M. Pryer, E. Schuettpelz, P. Korall, H. Schneider & P. G. Wolf |opublikowany=''Taxon'' 55(3): 705–731 | data dostępu=2009-11-11 |język=en}}</ref>. Czasem najstarsza linia rozwojowa tj. [[długoszowce]] ''Osmundales'' wyłączana bywa z cienkozarodniowych jako siostrzana podklasa ''Osmundidae''. W grupie tej ściana zarodni jest miejscami dwuwarstwowa, a poza tym pierścień na szczycie zarodni nie inicjuje jej pękania, jak u pozostałych paproci<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Szweykowska |imię=Alicja |nazwisko2=Szweykowski |imię2=Jerzy |tytuł=Botanika |rok=2007 |wydawca= Wydawnictwo Naukowe PWN |miejsce= Warszawa |isbn=8301139452 |strony=276}}</ref>.