Maksymilian I Habsburg: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1486]] r., dzięki wysiłkom ojca, Maksymilian został wybrany na króla rzymskiego podczas zjazdu elektorów we [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie nad Menem]], po czym koronował się w [[Akwizgran]]ie. Współrządził z Fryderykiem do śmierci tego ostatniego w [[1493]] r. W [[1507]] wyprawił się do Włoch po koronę cesarską. Ponieważ [[Republika Wenecka|Wenecjanie]], zupełnie już niezależni od cesarskiej władzy, nie przepuścili Maksymiliana przez swoje ziemie, a [[Juliusz II|papież Juliusz II]] nie chciał go koronować, nie zdołał przeprowadzić ceremonii w [[Rzym]]ie. W [[1508]] r. przebywając w [[Trydent|Trydencie]], opodal austriacko-weneckiej granicy, Maksymilian przyjął tytuł "wybranego cesarza rzymskiego" (niem. ''Von Gottes Gnaden Erwählter Römisches Kaiser'', łac. ''Dei gratia romanorum imperator electus semper augustus''). W sferze symboliczno-ideowej oznaczało to, że odtąd wybrany przez elektorów Rzeszy król niemiecki automatycznie staje się cesarzem i nie musi nawet koronować się w Rzymie. Akt ten zakończył długą historię przeciwdziałania papieskim pretensjom do dysponowania godnością cesarza rzymskiego. Wpisuje się w proces identyfikowania instytucji [[Święte Cesarstwo Rzymskie|Świętego Cesarstwa]] z narodem i [[Niemcy|państwem niemieckim]]. Chociaż jeszcze w tym samym roku Maksymilian przystąpił do wojny z Wenecję w sojuszu m.in. z papieżem Juliuszem, nie zabiegał już o możliwość koronowania się w Rzymie. Wnuk i następca Maksymiliana, [[Karol V Habsburg|Karol]], wprawdzie po pokonaniu papieża koronował się w Rzymie, ale w zasadzie używał tytułu cesarskiego od chwili objęcia tronu. Jego następcy odbywali połączoną koronację królewską i cesarską na terenie Niemiec.

 

 

W [[1500]] r. Maksymilian I zwołał kolejny sejm, w związku z kolejnym konfliktem z Francją. Książęta znów zażądali przeprowadzenia reform: utworzono Regiment Rzeszy (''Reichregiment''), czyli nowy sąd najwyższy i nowy rząd cesarski, złożony z cesarza i książąt. Maksymilian, obawiając się ograniczenia swojej władzy, paraliżował działania nowej rady nie pojawiając się na jej obradach. Jeszcze w XVI w. rząd stracił znaczenie i przestał funkcjonować.