Asyryjski Kościół Wschodu: Różnice pomiędzy wersjami

'''Święty Apostolski Katolicki Asyryjski Kościół Wschodu''' ([[język syryjski|klasyczny syr.]] ܥܕܬܐ ܩܕܝܫܬܐ ܘܫܠܝܚܝܬܐ ܩܬܘܠܝܩܝ ܕܡܕܢܚܐ ܕܐܬܘܪܝܐ, ''ʻIttā Qaddishtā w-Shlikhāitā Qattoliqi d-Madnĕkhā d-Āturāyē'') – jeden z [[kościoły wschodnie|Kościołów wschodnich]] wywodzących swoje korzenie od [[Lista patriarchów Kościoła Wschodu|patriarchatu Seleucji-Ktezyfonu]] – [[Kościół Wschodu|KościałaKościoła Wschodu]], a działający pierwotnie [[Azja Środkowa|Azji Środkowej]] oraz na [[Bliski Wschód|Bliskim Wschodzie]]. Teologicznie łączony z doktryną [[nestorianizm]]u, jednak faktycznie opierający się na naukach [[Teodor z Mopsuestii|Teodora z Mopsuestii]] oraz [[Babaj Wielki|Babaja Wielkiego]]. Nazwy "Kościół nestoriański" i "nestorianie", podobnie, jak w przypadku [[Syryjski Kościół Ortodoksyjny|Kościoła jakobickiego]] i [[jakobici (religia)|jakobitów]], zostały nadane przez przeciwników tego Kościoła i nie są używane przez samych jego wiernych. W przeciwieństwie do [[Cerkiew prawosławna|Cerkwi prawosławnej]] oraz [[Kościoły orientalne|Kościołów orientalnych]] nie jest w komunii z żadnym innym chrześcijańskim związkiem wyznaniowym.

Przez wiele stuleci Kościół Wschodu był w Europie niemal zupełnie nieznany. Przez kilka stuleci tworzył on świat chrześcijański nie ustępujący rozległością terytorium, liczebnością wiernych ani zapałem misyjnym chrześcijaństwu z basenu Morza Śródziemnego. Tymczasem do Europy, w każdym razie do Europy Zachodniej, docierały co najwyżej niejasne pogłoski o istnieniu w Azji chrześcijańskiego imperium, z których narodziła się legenda [[Ksiądz Jan|Księdza Jana]]. Kościół azjatycki został "odkryty" dopiero na początku II tysiąclecia, zza inicjatywyprzyczyną [[Mongołowie|Mongołów]], a dalsze wiadomości przyniosły dopiero podróże [[Jan di Piano Carpini|Jana di Piano Carpiniego]], [[Wilhelm z Rubruk|Wilhelma z Rubruk]] i [[Marco Polo]].