Jacques Burko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int., drobne redakcyjne |
Jako bliski przyjaciel J. Burko aż do końca jego życia, uzupełniłem pewne jego dane biograficzne oraz sprostowałem fałszywą informację z publikacji J. Siedleckiej jakobym inwigilował mojego przyjaciela. Nigdy tego nie robiłem. |
||
Linia 1:
'''Jacques Burko''' właściwie
Jego ojciec, rozwiedziony z matką J. Burko jeszcze przed wojną, po wojnie osiadł w [[Izrael]]u.
W latach 60 Jacques Burko znajdował się w kręgu zainteresowania polskiej [[Służba Bezpieczeństwa PRL|Służby Bezpieczeństwa]], która prowadziła przeciwko niemu Sprawę Operacyjnego Rozpracowania o kryptonimie „Bury”. SB chodziło o uzyskanie dostępu do patentu Jacques'a Burko dotyczącego anihilacji odpadów radioaktywnych.SB
Jako tłumacz zajmował się przede wszystkim poezją. W jego przekładach ukazały się we Francji pozycje takich twórców jak [[Zbigniew Herbert]] (antologia Redresse-toi et va, Editions de la Différence, 1995; Elégie pour le départ et Rovigo, Le Passeur, 2000), [[Jerzy Ficowski]] (zbiór wierszy Tout ce que je ne sais pas, Buchet/Chastel, 2005, Déchiffrer les cendres, Est-Ouest, 2005), [[Julian Tuwim]] (La locomotive, 2001; wybór utworów Pour tous les hommes de la terre, 1993), [[Andrzej Szczypiorski]] (Jeu avec le feu, Liana Levi, 2000), [[Krzysztof Niemczyk]] (La courtisane et les poussins La Différence, 1999) czy [[Piotr Bednarski]] (Un goût de sel, 2008) .
| |||