Bitwa pod Carrhae: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 30:
Tymczasem w sojusz z Krassusem wszedł naturalny (bo zagrożony przez Partów) jego sprzymierzeniec król [[Armenia|Armenii]] [[Artawazdes II]], który namawiał Krassusa, by pomaszerował na Partię przez bezpieczniejszą dla Rzymian Armenię. Krassus wybrał jednak krótszą marszrutę przez pustynny kraj w kierunku Seleucji i stolicy Partów [[Ktezyfon]]u, wobec czego Artawazdes wycofał się ze swymi czterdziestoma tysiącami{{odn|Sampson|2008|s=106-107}}. Do Rzymian dołączył natomiast na czele 6 tysięcy konnych [[Ariamnes]], wódz arabskich [[Nabatejczycy|Nabatejczyków]], który jednak okazał się sojusznikiem Partów i prowadził legiony w pułapkę, odciągając je od rzeki i prowadząc na pustynne obszary{{odn|Plutarch, III, 17,5}}.
Król Orodes podzielił swe wojska na dwie części: sam ruszył na czele większych sił na Armenię, by ukarać zbuntowanego Artawazdesa, a pozostałe oddziały – około 9000 konnych łuczników i 1000 ciężkozbrojnych kawalerzystów ([[katafrakt]]ów) pod wodzą [[Eran Surenas|Erana Surenasa]]<ref group=uwaga>W związku z informacją Plutarcha (III, 21,6-7), że Surenas sam wystawił te siły, niektórzy historycy (Sampson) przypuszczają, że również był władcą, choć podległym królowi Partów.</ref> – miały opóźniać marsz Rzymian aż do powrotu króla z kampanii na północy{{odn|Plutarch|III, 21,6-7}}.
== Bitwa ==
| |||