Stanley Kubrick: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: usunięcie odwołania commons:File:Kubrick - Barry Lyndon candid.JPG (usunięto z Wikimedia Commons)
Prik (dyskusja | edycje)
Linia 229:
Sam scenariusz jeszcze w toku zdjęć podlegał nieustannym zmianom; film już po wejściu na ekrany był przez Kubricka przemontowywany i skracany, ostatecznie reżyser z ukończonego już filmu usunął dwie sceny: badania małego Danny’ego przez dziecięcą psycholog oraz wypożyczania skutera śnieżnego przez Hallorana w bazie należącej do Larry’ego Durkina. (Grająca psycholożkę Anne Jackson i występujący w roli Durkina Tony Burton w finałowej wersji filmu nie pojawiają się w ogóle na ekranie, ale ich nazwiska są w czołówce filmu; jako ciekawostkę można przytoczyć fakt, że Burton kiedyś przyniósł na plan szachy, mając nadzieję, że skróci sobie oczekiwanie na swoją kolej rozgrywaniem z innymi aktorami partii szachów. Gdy zobaczył to Kubrick, zawiesił zdjęcia na cały dzień, by rozegrać szereg partii z aktorem, co często czynił podczas pracy na planie; w ten sposób Tony Burton został prawdopodobnie jedynym aktorem, który zdołał z Kubrickiem wygrać partię szachów. Choć po pierwszej przegranej partii Kubrick wygrał po zaciętej walce wszystkie kolejne, pogratulował Burtonowi, mówiąc, że z tak wymagającym przeciwnikiem nie grał od wielu lat.) Muzykę do filmu, podobnie jak w przypadku ''Mechanicznej pomarańczy'', skomponował Walter, czy raczej wtedy już Wendy Carlos we współpracy z Rachel Elkind; elektroniczne kompozycje uzupełnił wybór nagrań awangardowej muzyki poważnej (m.in. ''Jutrznia'' [[Krzysztof Penderecki|Krzysztofa Pendereckiego]]) i standardy swingowe z lat 30. Film promował dość niezwykły zwiastun kinowy, zawierający jedną scenę z filmu, przerażającą wizję Danny’ego, którą w finale dostrzega też Wendy: scenę, w której z szybu hotelowej windy wylewa się potokami krew. Realizacja tej jednej sceny trwała przez cały czas zdjęć, gdyż Kubrick za każdym razem uznawał, że rozbryzgujący się płyn nie przypomina na ekranie krwi; ostatecznie po roku pracy udało się uzyskać oczekiwany przez reżysera efekt. Zwiastun napotkał na problemy z rozpowszechnianiem, gdyż wtedy pokazywanie w zwiastunie krwi było zabronione; ostatecznie Kubrick wmówił członkom stosownej komisji, że to po prostu woda zmieszana z rdzą.
 
Film miał premierę 23 maja 1980 roku i znów spotkał się z mieszanymi reakcjami krytyki (choć wielu krytyków – m.in. [[Roger Ebert]] – zweryfikowało potem swoje poglądy), stał się za to przebojem kasowym. Stał się też zachętą do rozmaitych prób interpretacji, którym świadectwo daje zrealizowany w 2012 roku film dokumentalny ''Pokój 237'' w reżyserii Rodneya Aschera, zestawiający najbardziej radykalne teorie na temat tego horroru, oparte nie tylko na konwencjonalnych analizach języka i struktury dzieła filmowego, lecz także sięgające po tak nieoczywiste zabiegi, jak jednoczesne odtwarzanie filmu od początku i od końca albo poszukiwanie ukrytego w obrazie przekazu podprogowego.<ref>Katarzyna Szarla ''Przestrzeń dźwiękowa hotelu Panorama'' Ruch Muzyczny 2014 nr 5 http://www.ruchmuzyczny.art.pl/index.php/tematy/punkt/478-przestrzen-dzwiekowa-hotelu-panorama</ref>
 
=== Full Metal Jacket. Wyprawa do jądra ciemności ===