Nelson Mandela: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 186:
=== Na emeryturze ===
Na emeryturę przeszedł w czerwcu 1999 roku. W tym okresie skupił się na życiu rodzinnym a większość czasu spędzał w Johannesburgu i Qunu. Pracował nad sequelem swojej pierwszej autobiografii, nowa książka poświęcona była jego pracy jako prezydenta, książka nie została jednak upubliczniona<ref>Battersby 2011, s. 587–588; Meredith 2010, s. 576.</ref>. Często spotykał się ze światowymi przywódcami i gwiazdami gdy przybywali oni do Johannesburgu. Współpracował z Fundacją Nelsona Mandeli założoną w 1999 roku. Fundacja koncentrowała się na rozwoju obszarów wiejskich, budowie szkół i na zwalczaniu HIV/AIDS. Mandela uważał że jako prezydent nie zrobił wystarczająco dużo w celu zwalczania pandemii co starał się nadrobić na emeryturze, stale namawiał rząd Mbekiego do bardziej zdecydowanych działaniach w kwestii epidemii<ref>Battersby 2011, s. 590–591; Meredith 2010, s. 584–586.</ref>. W 2000 roku z inicjatywy Gary'ego Playera na jego cześć zorganizowano charytatywny turniej [[golf]]owy Nelson Mandela Invitational<ref>"Nelson Mandela Invitational Tees Off". GaryPlayer.com.</ref>. W lipcu 2001 roku przeszedł skuteczne leczenie na raka prostaty<ref>Battersby 2011, s. 598; "Mandela 'responding well to treatment'".</ref>.
W 2002 roku zainaugurował Nelson Mandela Annual Lecture a w 2003 roku powstała fundacja Mandela Rhodes Scholarship ulokowana w Rhodes House na Uniwersytecie w Oksfordzie. Celem fundacji było zapewnienie stypendiów podyplomowych studentom z Afryki. Kolejnymi projektami zainaugurowanymi przez eksprezydenta było stworzenie Nelson Mandela Centre of Memory i kampania 46664 na rzecz walki z HIV/AIDS<ref>Battersby 2011, s. 589–590.</ref>. Wygłosił przemówienie na zakończenie XIII Międzynarodowej Konferencji poświęconej AIDS w Durbanie<ref>Tebas, Pablo (13 lipca 2000). "Closing Ceremony". The Bod.</ref>. W 2004 roku wygłosił przemówienie na XV Międzynaroowej Konferenncji o AIDS w [[Bangkok]]u w [[Tajlandia|Tajlandii]]<ref>"XV International AIDS Conference – Daily Coverage". Kaisernetwork. 15 lipca 2004.</ref>.
Publicznie krytykował działania zachodnich mocarstw. Stanowczo sprzeciwił się [[wojna domowa w Kosowie|interwencji NATO w Kosowie w 1999 roku]]<ref>Weir, Keith (13 kwietnia 2003). "Equipo Nizkor – Mandela slams Western action in Kosovo, Iraq". Derechos.org. Reuters.</ref> a w 2003 roku wypowiedział się przeciwko planom USA i Wielkiej Brytanii które dążyły do rozpoczęcia [[II wojna w Zatoce Perskiej|wojny przeciwko Irakowi]] argumentując to tym że celem USA jest wyłącznie przejęcie irackich zasobów [[ropa naftowa|ropy]]<ref>ByJarrett Murphy CBS 30 2003, 1: 34 PM (2003). "Mandela Slams Bush On Iraq".</ref>. Później załagodził swoje stosunki z premierem Wielkiej Brytanii [[Tony Blair]]em którego atakował jako polityka utrzymującego jego zdaniem politykę mocarstwową. Ciągle utrzymywał poglądy niechętne Ameryce określając działania USA jako takie które przyniosły największe szkody w historii świata niż jakikolwiek inny kraj, powoływał się przy tym na m.in. [[atak atomowy na Hiroszimę i Nagasaki|atak nuklearny na Japonię]]<ref>Battersby 2011, s. 591–592; Pienaar, John (2002). "Mandela warns Bush over Iraq". BBC. Retrieved 27 października 2008.; Cornwell, Rupert (2003). "Mandela lambastes 'arrogant' Bush over Iraq". The Independent (London). Retrieved 27 października 2008.;Fenton, Tom (2003). "Mandela Slams Bush on Iraq". CBS. Archived.</ref>. Stale obserwował stosunki libijsko-brytyjskie, w więzieniu w Barlinnie odwiedził Libijczyka Abdelbaseta al-Megrahiego i skrytykował warunki jego leczenia oraz uznał że więzień jest ofiarą "prześladowania psychologicznego"<ref>Battersby 2011, s. 593.</ref>.
=== Śmierć ===
| |||