Armia „Kraków”: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Historia armii
lit.
Linia 28:
28 sierpnia 1939 do Słowacji weszły, między innymi, niemieckie 2 DPanc. i 4 DPLekka – razem około 500 czołgów i samochodów pancernych. Jednostki te zostały skierowane na [[Orawa (region)|Orawę]]. To było główną przyczyną pozostawienia większej części 6 DP w odwodzie pod Zatorem. W nocy z 31 sierpnia na 1 września sztab armii został zaalarmowany o wzmożonej aktywności wojsk niemieckich pod [[Tatry|Tatrami]]. 1 września o świcie ruszyły do natarcia na pozycje Armii „Kraków” [[14 Armia (III Rzesza)|14 Armia]] gen. [[Wilhelm List|Lista]] i część [[10 Armia (III Rzesza)|10 Armii]] dowodzonej przez gen. [[Walter von Reichenau|Reichenaua]], razem 19 wielkich jednostek, w tym 16 pierwszego rzutu. Trzecią część wojsk niemieckich skierowanych na Polskę stanowiły siły rzucone na południowo-zachodni odcinek obrony. Z telefonicznego meldunku płk. Gaładyka z godz. 7:30<ref name="krak" />: <blockquote>''Cała dolina Orawy jest pełna setek czołgów, samochodów pancernych i transportowych, sunących na Jabłonkę, Spytkowice i Czarny Dunajec, 1 pułk KOP spełni swą rolę Leonidasa, ale myślcie o swoim skrzydle i tyłach.''</blockquote>Pierwsze godziny wojny pokazały, że nieprzyjaciel chce ogromną siłą przełamać północne i południowe skrzydła armii i zamknąć jej resztę pomiędzy fortyfikacjami „śląskimi” a Krakowem. W takiej sytuacji, gen. Szylling skierował 10 BKZmot. już o godz. 8:00, bez zgody Naczelnego Dowództwa, w rejon [[Chabówka|Chabówki]] i [[Jordanów|Jordanowa]].
 
Miedzy 8 a 13 września oddziały Armii cofały się wzdłuż Wisły, zmierzając ku wschodowi w dwóch oddzielnych zgrupowaniach (GO "Jagmin" gen. Sadowskiego na północy i GO "BirutaBoruta" gen. Boruty-Spiechowicza na południe od Wisły). W tym czasie toczyły one nieustanne walki, zwane przez historyków "bitwą odwrotową". Po walkach pod Nowym Korczynem, Wiślicą, Stopnicą, Pacanowem, Osiekiem i Baranowem głównym siłom Armii udało się dotrzeć do przepraw na Wiśle i przekroczyć je z ciężkim sprzętem, dzięki czemu mogły one nadal wiązać przeszło połowę sił 14 Armii niemieckiej. W pewnym stopniu do obronnego sukcesu Armii przyczynił się jej ruch po stykach 10 i 14 Armii niemieckiej, nie zwracających swoich głównych wysiłków na skrzydła<ref>Marian Porwit "Komentarze do historii polskich działań obronnych 1939 roku", Wyd. Czytelnik Warszawa 1983, tom 2</ref>.
 
== Obsada personalna Kwatery Głównej armii ==