Karabin przeciwpancerny PTRD: Różnice pomiędzy wersjami

W momencie niemieckiego ataku 22 czerwca 1941 roku sowiecka piechota nie dysponowała żadnym lekkim uzbrojeniem przeciwpancernym. Okazało się przy tym, że karabiny przeciwpancerne nadal mogą być skuteczną bronią przeciwpancerną. Uruchomienie produkcji PTR-39 uznano za niemożliwe z powodu ciągle trapiących tą broń usterek, dlatego zlecono W.N. Szołochowowi skonstruowanie nowej broni tej kategorii. Szołochow skopiował karabin przeciwpancerny [[Karabin przeciwpancerny M1918|Mauser Tank Gewehr]] z 1918 roku, ograniczając się do wyposażenia tej przestarzałej konstrukcji w [[hamulec wylotowy]], amortyzator na kolbie, składany dwójnóg i przystosowania do radzieckiego naboju [[nabójNabój 12,7 x× 108 mm|12,7 x 108 mm]]. Produkcję karabinu przeciwpancernego Szołochowa uruchomiono w lipcu 1941 roku, ale niska skuteczność naboju 12,7 mm na odległościach większych od 100 m sprawiła, że szybko ją zakończono, a samej broni nigdy oficjalnie nie przyjęto do uzbrojenia.

* {{cytuj książkę|nazwisko=Ciepliński|imię=Andrzej|nazwisko2=Woźniak|imię2=Ryszard|tytuł=Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku)|rok=1994 |wydawca= Wydawnictwo WiS|miejsce=Warszawa |isbn = 83-86028-01-7}}