Czarne obrazy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot: Removing Link GA template |
Drobne redakcyjne, link. |
||
Linia 88:
Nie da się jednoznacznie określić płci spotworniałych postaci z obrazu ''Dwie staruchy jedzące zupę'' namalowanych grubymi pociągnięciami pędzla. Mogą one symbolizować starość, śmierć, obżarstwo czy głód, ponadto wzbudzają strach i obrzydzenie{{r|Tem1}}. Główne postaci ''Sabatu czarownic'' to symbolizujący demona kozioł i siedząca po prawej stronie kobieta w czerni. Możliwe, że przedstawiona scena jest rytuałem, podczas którego odbywa się inicjacja kobiety na wiedźmę{{r|Glen}}. ''Pielgrzymka do źródła św. Izydora'' to wizja sielankowego lokalnego święta zamieniona w upiorną groteskę, pełną karykaturalnych postaci{{r|Ern}}. Obraz ''Dwaj starcy'' może być kolejnym odwołaniem do wieku i głuchoty malarza{{r|Tem1}}.
Glendinning wskazuje, że Goya ozdobił ściany swojego domu nawiązując do schematu szlacheckich pałaców. Według panujących zasad obrazy na ścianach powinny nawiązywać do funkcji, jaką pełniło pomieszczenie. Parter Domu Głuchego najprawdopodobniej był salonem–jadalnią artysty. Jego ściany powinny zatem pokrywać sielankowe sceny z okolic posiadłości (rzeka [[Manzanares]], [[Park św. Izydora|łąka św. Izydora]]), martwe natury i przedstawienia bankietów. Chociaż Goya nie wykorzystał tych tematów bezpośrednio, ''Saturn pożerający własne dzieci'' oraz ''Dwie staruchy jedzące zupę'' w sposób ironiczny nawiązują do tematu jedzenia. W historii biblijnej młoda żydówka [[Judyta (postać biblijna)|Judyta]] zabiła wodza [[Babilończycy|Babilończyków]] [[Holofernes]]a po zaproszeniu go na wielką ucztę. Inne dzieła odwracają znaczenie sielankowych scen – ''Przechadzka Świętego Oficjum'', ''Pielgrzymka do źródła św. Izydora'' i ''Leokadia Zorrilla, służąca artysty'' ukazują wprawdzie okolice Domu Głuchego, ale w sposób daleki od sielanki{{r|Glen2}}.
Wykonane na piętrze malowidła wydają się jeszcze bardziej enigmatyczne. Pojawia się kontrast pomiędzy śmiechem i płaczem (satyrą i tragedią) oraz między elementami powietrza i ziemi. Poważni i skupieni mężczyźni w ''Lekturze'' przeciwstawieni są śmiejącym się postaciom z dzieła ''Dwie kobiety i mężczyzna''. Oba obrazy mogą symbolizować rozpowszechniony w Hiszpanii [[analfabetyzm]]{{r|Tem1}}.
| |||