Podbój Italii przez Gotów: Różnice pomiędzy wersjami

 

Po początkowych sukcesach w bitwach [[Bitwa nad Isonzo (489)|nad Isonzo]] i pod Weroną Odoaker musiał się wycofać do Rawenny, jednak kontratakiem wyparł wojska Teodoryka z większości zajętych przez niego miast i zmusił Gotów do ucieczki. Sytuacja zmieniła się wraz z nadejściem wizygockich posiłków dla Ostrogotów w 490 roku. Po serii zwycięstw (m.in. nad rzeką Sontius i pod Weroną), także i tym razem Teodoryk poniósł klęskę w bitwie pod Faoentią, niedaleko stołecznej [[Rawenna|Rawenny]]. Odoaker ruszył w pościg, jednak 11 sierpnia 490 nad Addą Teodoryk wydał mu bitwę, którą wygrał. Odoaker po raz kolejny został zmuszony do wycofania się do Rawenny, gdzie wojska Gotów oblegały go bezskutecznie przez przeszło dwa lata. Ostatecznie wojnę zakończył rozejm, zgodnie z którym Teodoryk i Odoaker mieli wspólnie rządzić Italią jako cesarze. W dziesięć dni po zawarciu pokoju Teodoryk zamordował Odoakra i odtąd rządził samodzielnie.

Rozpoczęta w 489 inwazja Italii przez Teodoryka zapowiadała się na szybkie zwycięstwo, bowiem wojska Odoakra były wyczerpane długimi walkami z innymi plemionami germańskimi, z kolei Teodoryk posiadał poparcie cesarza wschodniorzymskiego [[Zenon Izauryjczyk|Zenona]], który obiecał mu władzę nad Italią{{odn|Strzelczyk|1984|s=126}}. Gdy wojska Teodoryka przekroczyły Alpy, 28 sierpnia [[Bitwa nad Isonzo (489)|nad rzeką Aesontius drogę zagrodziły]] mu oddziały Odoakra, jednak zostały pokonane, a sam król Italii wycofał się do [[Werona|Werony]], gdzie 27 września jego wojska zbudowały ufortyfikowany obóz. Już trzy dni później Teodoryk z marszu pokonał wojska italskie i zajął miasto, ponownie zmuszając Odoakra do ucieczki, tym razem do Rawenny. Po zdobyciu Werony, w [[Mediolan]]um (dzisiejszy Mediolan) na stronę Teodoryka przeszedł również ''[[magister militum]]'' Odoakra, [[Tufa]], oraz dowodzony przez niego oddział doborowych wojsk [[Goci|gockich]]{{odn|Wolfram|1990|s=281-282}}. Teodoryk wysłał Tufę z rozkazem zdobycia podstępem [[Rawenna|Rawenny]], jednak ten po raz kolejny zmienił front, a wysłane z nim wojska lojalne wobec króla Ostrogotów wycięto w pień{{odn|Wolfram|1990|s=281-282}}. Niedobite resztki pod wodzą Amala wycofały się do [[Pawia (miasto)|Ticinum]] (dzisiejsza Pawia), gdzie obległ je Odoaker, którego oddziały odbiły również [[Cremona|Cremonę]] i obległy Mediolanum{{odn|Wolfram|1990|s=281-282}}. Mimo chwilowej przewagi po stronie Odoakra, żadna ze stron nie miała dość sił by pokonać drugą. Sytuację wykorzystali [[Burgundowie]], którzy w tym czasie najechali i spustoszyli [[Liguria|Ligurię]]{{odn|Wolfram|1990|s=281-282}}.

 

Impas udało się przełamać dopiero latem 490 roku, gdy Ostrogotów wsparł kontyngent [[Wizygoci|wizygocki]] przysłany na pomoc Teodorykowi przez króla [[Alaryk II|Alaryka II]]{{odn|Wolfram|1990|s=281-282}}{{odn|Strzelczyk|1984|s=126}}. Nadejście posiłków zmusiło Odoakra do zwinięcia oblężenia i wycofania się na południe. Jego wojska poniosły klęskę w bitwach nad [[Socza|rzeką Sontius]] i u wrót [[Werona|Werony]], jednak udało im się przegrupować w Rawennie i dokonać wypadu{{odn|Jaques|2007|s=8}}. W bitwie pod [[Faenza|Faoentią]] (dzisiejsza Faenza) Ostrogoci z kolei ponieśli klęskę i zostali zmuszeni do ucieczki{{odn|Jaques|2007|s=8}}. Teodoryk ruszył na północ, ścigany przez Odoakra; zatrzymał się dopiero 11 sierpnia 490 nad Addą{{odn|Strzelczyk|1984|s=126}}, niedaleko miasteczka Acerrae, w miejscu przeprawy [[Via Aemilia]] przez rzekę{{odn|Jaques|2007|s=8}}. Wojska Teodoryka wyszły tu z bitwy zwycięsko, zaś Odoaker musiał znów uciekać do Rawenny, ścigany przez Gotów{{odn|Jaques|2007|s=8}}{{odn|Wolfram|1990|s=281-282}}{{odn|Strzelczyk|1984|s=126}}.