Huari Bumedien: Różnice pomiędzy wersjami

| poprzednik = [[AhmedAhmad Ben Bella]]

Urodził się na wschodzie Algierii w Clauzel koło [[Kalima (miasto)|Kalimy]] w ubogiej chłopskiej rodzinie. Wykształcony w islamskim Instytucie [[Konstantyna (miasto)|Konstantynie]], studiował przez krótki czas w Paryżu, a także w [[Tunis]]ie, w El Azhar University w [[Kair]]ze, gdzie zaangażował się politycznie: włączył się w działalność konspiracyjną, został członkiem Ruchu na Rzecz Triumfu Wolności Demokratycznych (MTLD). Należał do najbardziej radykalnego skrzydła Frontu Wyzwolenia Narodowego (FLN). Do 1954 pracował jako dyrektor szkoły. W 1955 dołączył do oddziału partyzantów w algierskiej wojnie o niepodległość. Był szefem Grupy V wilajatu (vileyatu, podstawowej jednostki wojskowej) odpowiadającej za ataki algierskich nacjonalistów w Oranie, i dowódcą sztabu generalnego Armii Wyzwolenia Narodowego (ALN). W 1960 został szefem sztabu Narodowych Sił Wyzwoleńczych. Po uzyskaniu przez Algierię niepodległości był ministrem obrony (od września 1962), wicepremiera (wiceprzewodniczącego Rady Ministrów) i wiceprezydenta. Posiadał ogromne wpływy polityczne, nie protestował jednak przed objęciem władzy prezydenta Algierii przez kombatanta [[AhmedAhmad Ben Bella|Ahmeda Ben Bellę]]. Podlegały mu policja i armia. Systematycznie gromadził wokół siebie coraz większe wsparcie, z pomocą którego 19 czerwca 1965 aresztował Ben Bellę w całkowicie bezkrwawym zamachu stanu. Miał wtedy rangę pułkownika<ref>Laurent Greilsamer, ''Ostatnie dni Huariego Bumediena'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'', wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 118</ref> Bumedien utworzył rząd Rady Rewolucyjnej, zostając jego przywódcą.