Armia Świętej Wojny: Różnice pomiędzy wersjami

Pod koniec 1947 rozpoczęto w Egipcie formowanie oddziałów Armii Świętej Wojny. Do nowej formacji zaciągnęło się około tysiąca ochotników z muzułmańskich państw arabskich. Siły te można podzielić na trzy kategorie: (1) pół-regularne siły, które otrzymywały wsparcie wojskowe ze strony Ligi Arabskiej i stanowiły główne siły uderzeniowe; (2) siły stacjonarne, otrzymywały wsparcie Arabskiej Wysokiej Komisji i stanowiły obronę arabskich miasteczek i wiosek; (3) siły wolontariuszy, składające się z [[mudżahedin]]ów działających bez potrzeby zewnętrznego wsparcia<ref name="desert">{{cytuj stronę | url = http://www.moqatel.com/openshare/Behoth/Siasia2/Harb48/sec15.doc_cvt.htm | tytuł = Rozmiary i warunki sił arabskich | data dostępu = 2011-05-05| autor = | opublikowany = | praca = Encyclopedia Fighter of Desert | data = | język = ar}}</ref>. Na ich czele stanął [[Abd al-Qadir al-Husajni]].

 

 

W grudniu pierwszy oddział liczący 128 ochotników wkroczył do Palestyny, rozpoczynając od stycznia 1948 swoje działania w rejonie Jerozolimy. Główne dowództwo działań operacyjnych znajdowało się w [[Bir Zeit]], w pobliżu miasta Ramallah. Celem ataków były [[konwoje do Jerozolimy (1947-1948)|konwoje żydowskie]] usiłujące przedostać się do oblężonej Jerozolimy, w której przebywało około 100 tys. Żydów<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Collins | imię = Larry | nazwisko2 = Lapierre | imię2 = Dominique | tytuł = O Jerusalem! | wydawca = Pan Books | miejsce = | rok = 1973 | strony = 131-153 | isbn = 978-0-330-23514-3}}</ref>. Aby temu przeciwdziałać, Żydzi podejmowali próby przełamania blokady i organizowali konwoje po 100 opancerzonych pojazdów. Operacje te stawały się coraz bardziej rozbudowane i angażowano w nie coraz większe siły militarne. W rezultacie tych działań [[wojna domowa]] przybrała charakter bardziej zorganizowanych starć zbrojnych. W dniu 8 kwietnia w bitwie o wioskę [[Al-Qastal]] (położoną przy drodze [[Tel Awiw-Jafa]]-Jerozolima) zginął Abd al-Qadir al-Husajni<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Morris | imię = Benny | tytuł = The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited | wydawca = Cambridge University Press | miejsce = Cambridge | rok = 2003 | strony = 234 | isbn = 0521009677}}</ref>. Jego miejsce jako dowódcy Armii Świętej Wojny objął [[Hasan Salama]]. Jego oddział liczył 950 arabskich ochotników i 228 uzbrojonych mieszkańców okolicznych arabskich wiosek. Rejonem ich działania pierwotnie był obszar położony wokół miast Lod i Ramla, w którym atakowali żydowskie konwoje zmierzające do Jerozolimy<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Khalaf | imię = Issa | tytuł = Politics in Palestine: Arab Factionalism and Social Disintegration, 1939-1948 | wydawca = State University of New York Press | miejsce = Albany | rok = 1991 | strony = 207 | isbn = 9780791407073}}</ref>. Jednak w dniu 5 kwietnia siły żydowskiej Hagany zaatakowały siedzibę Salama, niszcząc budynki i zabijając część jego ludzi. Salam ocalał i przeniósł swoją działalność w bardziej górzystą okolicę. W dniu 31 maja Hasan Salam zaatakował w pobliżu wioski [[Ras el-Ein]] kolumnę pojazdów bronionych przez żołnierzy Irgunu. Podczas wymiany ognia, Salam został ciężko ranny. Zmarł od ran w dniu 2 czerwca<ref>{{cytuj książkę | autor = Levenberg Haim | tytuł = Military Preparations of the Arab Community in Palestine: 1945-1948 | wydawca = Routledge| miejsce = London| rok = 1993| strony = | isbn = 0-7146-3439-5}}</ref>. Wydarzenia te znacznie osłabiły morale ochotników Armii Świętej Wojny. Dowództwo objął [[Emil Ghuri]].