Ballestrem: Różnice pomiędzy wersjami

'''Ballestrem di Castellengo''' – górnośląska (osiedlona na [[Górny Śląsk|Górnym Śląsku]], części wschodniej historycznego Śląska[[Śląsk]]a) rodzina arystokratyczna, pochodząca z północnych [[Włochy|Włoch]]. Hrabiowie i magnaci przemysłowi.

Drzewo genealogiczne włoskich przodków rodziny sięga żyjącego w [[XVI wiek]]u '''Francesco Ballestrero''', mieszkającego w [[Asti]] koło [[Turyn]]u. Jego praprawnuk '''Marco Conte Ballestrero di Montalengho''' ożenił się z hrabianka Klarą Różą Frichingnano di Castellengo. Po ślubie przeniósł się do Turynu, gdzie wcześniej mieszkała jego wybranka. Po śmierci brata została dziedziczką części dóbr Castellengo. Synem Marco i Klary był urodzony w Turynie jesienią [[1709]] r. '''Giovanni Baptysta Angelo'''.

Po przyłączeniu historycznego Śląska, (w tym Górnego Śląska-) do Prus został mianowany pierwszym starostą [[Toszek|toszecko]]-[[Gliwice|gliwickim]]. Kupił wówczas [[Ruda (Ruda Śląska)|Rudę]] i [[Zabrze#Biskupice|Biskupice]]. W [[1751]] r. przekształcił oba majątki w [[Majorat (majątek)|majorat]]. Odtąd niepodzielony majątek mógł odziedziczyć tylko jeden spadkobierca. Król Fryderyk Wielki zatwierdził nowy status dóbr [[23 stycznia]] [[1752]] r.

Owdowiała Maria Elżbieta została z trójką kilkuletnich dzieci: '''Karolem Franciszkiem''' (7 lat), Marią Anną (6 lat) i '''Karolem Ludwikiem''' (2 lata). Rok później zmarł jej ojciec. Wychowaniem dzieci Giovanniego BaptistyBaptysty zajęła się matka. Synowie wybrali kariery wojskowe: Karol Franciszek został oficerem kawalerii, a Karol Ludwik porucznikiem [[Kirasjerzy|kirasjerów]].

Mimo swej surowości dbał o swych pracowników. Traktował ich jak wymagający, ale kochający ojciec. Zakładał osiedla, kasyna, biblioteki.. Dzięki jego staraniom prąd elektryczny do oświetlenia ulic w Rudzie zainstalowano w [[1889]] r. W [[Głuchołazy|Głuchołazach]] wybudował dom wypoczynkowy.

Przy udziale funduszy hrabiego powstały m.in.: neogotycki kościół pw. św. Jana Chrzciciela i klasztor Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego Paulo w Biskupicach, a w Rudzie:, w [[1869]] r., neogotycki kościół katolicki Matki Bożej Różańcowej. Ponadto hrabia ufundował Kaplicę św. [[Pius X|Piusa X]], dom wdów i przedszkole, gmach ogólnokształcącej szkoły średniej oraz kościół św. Józefa.

Wdowa po hrabim Mikołaju, Anna przeniosła się z dziećmi najpierw do Turyngii, a potem do Bawarii. Zmarła w [[1965]] r. Spadkobierca rodzinnych tradycji i formalnym właścicielem majoratu rudzko-pławniowicko-biskupickiego stał się jej najstarszy syn, hrabia '''Walenty'''. Po ślubie zamieszkał w [[Norymberga|Norymberdze]]. Jego żoną została hrabianka Elżbieta von Westphalen zu Fürstenberg. Wkrótce potem zamieszkali niedaleko [[Ratyzbona|Ratyzbony]], w [[Straubing]]. Zakupił tam [[cegielnia|cegielnię]] wraz z nieco podniszczonym starym domem. Przez wiele lat była tu główna siedziba rodziny. W [[2005]] roku hrabia Walenty wraz z żoną przeprowadzili się pod Monachium, do [[Freising]].