Ion Antonescu: Różnice pomiędzy wersjami

Powołany w 1940 roku przez króla [[Karol II Rumuński|Karola II]] na stanowisko premiera objął 4 września faktyczną władzę [[dyktatura|dyktatorską]], którą sprawował przy pomocy [[faszyzm|faszystowskiej]] [[Żelazna Gwardia|Żelaznej Gwardii]]. Dwa dni po objęciu władzy oświadczył, że Rumunia jest gotowa czynnie współpracować z [[Niemcy|Niemcami]]. 5 września 1940 ogłosił siebie "conducatorem" i pozwolił [[III Rzesza|III Rzeszy]] na wprowadzenie wojsk do Rumunii<ref>Kevin COOGAN: Dreamer of the Day: Francis Parker Yockey and the Postwar Fascist International Autonomedia, 1999, ISBN 1-57027-039-2; Radu IOANID: The Sword of the Archangel, Columbia University Press, 1990, ISBN 0-88033-189-5; Radu IOANID: "The Sacralised Politics of the Romanian Iron Guard," en Totalitarian Movements & Political Religions, Volume 5, Number 3 (Winter 2004), págs. 419-453. Nicholas M. NAGY-TALAVERA: The Green Shirts and the Others: A History of Fascism in Hungary and Rumania. Hoover Institution Press, 1970. Hans ROGGER y Eugen WEBER, University of California Press; del mismo: "The Men of the Archangel" Eugen WEBER (ed.), en International Fascism: New Thoughts and Approaches, SAGE Publications, 1979, ISBN 0-8039-9842-2 y ISBN 0-8039-9843-0 [Pbk]); Stanley G. PAYNE Fascism: Comparison and Definition s. 115-118, University of Wisconsin Press, 1980, ISBN 0-299-08060-9; Fascism (Oxford Readers) editado por Roger Griffin, Part III, A., xi. "Romania", pg 219-222 Oxford University Press, 1995, ISBN 0-19-289249-5; Alexander E. RONNETT: The Legionary Movement, Loyola University Press, 1974 (la segunda edición se publicó como Romanian Nationalism: The Legionary Movement, Romanian-American National Congress, 1995, ISBN 0-8294-0232-2); Horia SIMA: The History of the Legionary Movement, Legionary Press, 1995, ISBN 1-899627-01-4; Michel STURDZA: The Suicide of Europe: Memoirs of Prince Michael Sturdza, American Opinion Books, 1968, ISBN 0-88279-214-8; Leon VOLOVICI: Nationalist Ideology and Antisemitism: The Case of Romanian Intellectuals in the 1930s, Pergamon Press, Oxford, 1991; Eugen WEBER (1965): «Romania»; en The European Right: A Historical Profile.</ref>. Kilka dni po objęciu przez Antonescu teki premiera Karol II abdykował na rzecz swojego syna [[Michał I Rumuński|Michała I]].

23 listopada 1940 roku Antonescu podpisał układ o przyłączeniu Rumunii do [[Pakt trzech|paktu trzech]]. W czerwcu roku 1941 podczas spotkania z [[Adolf Hitler|Adolfem Hitlerem]] powiedział, że armia rumuńska jest gotowa wziąć udział w walkach na froncie wschodnim. Liczył, że dzięki obecności w obozie zwycięzców (jakimi miały być państwa Osi) Rumunia odzyska [[Besarabia|Besarabię]] i [[Bukowina (kraina historyczna)|Bukowinę]], które utraciła na rzecz [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]]. Wypełniając swe zobowiązania w sojuszu z Niemcami, rozpoczął w 1941 roku [[Atak Niemiec na ZSRR|wojnę z ZSRR]]. Podczas jego rządów tysiące [[Żydzi|Żydów]] z Besarabii i Bukowiny zostało deportowanych do [[Transnistria|Transnistrii]], gdzie urządzono obozy śmierci. Większość Żydów, którzy znaleźli się w tych obozach, nie przeżyło wojny. W okresie rządów Antonescu w Rumunii zginęło od 280.000 tysięcy do 380.000 tysięcy Żydów<ref>[http://www.bbc.co.uk/romanian/news/story/2007/02/070223_moldova_antonescu_critici.shtml "Moldova critică reabilitarea parţială a lui Antonescu", BBC Romanian edition]</ref>.