Anarchistyczny ruch oporu w Hiszpanii: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze anarchistyczne grupy partyzantów powstały już w ostatniej fazie wojny domowej, na terenach wiejskich. Pierwsza faza walki partyzanckiej trwała od 1939 do 1944 roku. W tym okresie prowadzone były akcje przeciwko mniejszym oddziałom frankistowskim oraz działania tzw. [[Mały sabotaż|małego sabotażu]]. Walki partyzanckie toczyły się głównie w rejonie [[Kordoba|Kordowy]] i [[Grenada (miasto w Hiszpanii)|Grenady]]. Najbardziej znane grupy anarchistyczne z tego okręgu to: grupa braci Munoz zwana "Los Jubiles"; oddział Francisco Corchado Silveira (pseudonim Lazarete); grupa pod dowództwem Perico (pseudonim ''El Manco''); grupa dowodzona przez człowieka o przydomku ''El Portugue''; grupa Manuela Fernandeza (pseudonim ''El Secretario'') oraz Norberta Castillejo Jimenez’a (pseudonim ''Veneno)<ref>Antonio Tellez "On the guerilla struggle against Franco" w: Polemica nr 78 </ref>.

 

 

W operacjach przeciwko partyzantom brały udział regularne jednostki wojskowe oraz hiszpańska Legia Cudzoziemska, przy wsparciu artylerii i lotnictwa. Brak danych co do strat partyzantów w tym okresie, natomiast straty [[Guardia Civil (Hiszpania)|Guardia Civil]] w walce z partyzantką mogły sięgnąć nawet tysiąca zabitych<ref>[http://struggle.ws/spain/after_afa.html ''"The Rattle Of The Thompson Gun"'']</ref>.