Spawanie elektrodami otulonymi: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m dodanie informacji o aktualnych normach.
Januszekm3 (dyskusja | edycje)
m int.
Linia 2:
[[Plik:SMAW.jpg|300px|thumb|Spawanie elektrodami otulonymi]]
[[File:Patent Electrogefest.jpg|thumb|right|Amerykański patent z 1887 roku metody [[Spawanie elektrodą węglową|spawania elektrodą węglową]] wynalezioną przez [[Stanisław Olszewski (inżynier)|Stanisława Olszewskiego]] oraz [[Nikołaj Benardos|Nikołaja Benardosa]] w 1885{{r|USpatent}}.]]
'''Spawanie elektrodami otulonymi''' (również ''spawanie elektrodą otuloną'', ang. ''shielded metal arc welding'' - '''SMAW''', lub też ''manual metal arc welding'' - '''MMA''', '''metoda 111''' ) – metoda spawania łukowego przy pomocy topliwej elektrody metalowej pokrytej otuliną topnika. [[Prąd elektryczny]] ([[Prąd stały|stały]] lub [[Prąd przemienny|przemienny]], stosownie do potrzeb) wytwarza łuk elektryczny pomiędzy elektrodą i łączonymi [[metal (materiałoznawstwo)|metalami]]. W czasie spawania otulina rozkłada się pod wpływem wysokiej temperatury dając substancje gazowe, które służą za gaz osłonowy, oraz [[żużel (hutnictwo)|żużel]]. Obydwa z powyższych chronią spoinę przed wpływem powietrza atmosferycznego. Żużel dodatkowo pokrywa spoinę zmniejszając szybkość jej stygnięcia.
 
Ze względu na uniwersalność metody i prostotę użytego sprzętu oraz prowadzenia procesu, spawanie elektrodami otulonymi jest jedną z najpopularniejszych metod spawalniczych. Jest dominującą metodą w przemyśle konserwacyjnym i naprawczym. Pomimo wzrostu popularności alternatywnej metody - [[spawanie drutem rdzeniowym|spawania drutem rdzeniowym]] - SMAW pozostaje szeroko wykorzystywaną metodą w budowie konstrukcji stalowych i produkcji przemysłowej. Metoda jest stosowana głównie do spawania [[żelazo|żelaza]] i [[stal]]i (w tym również [[stal nierdzewna|nierdzewnych]]), lecz można nią spawać także stopy [[glin]]u, [[Nikiel|niklu]] i [[Miedź|miedzi]].