Studiował filozofię w [[Krobia|Krobi]] oraz teologię w [[Obra (województwo wielkopolskie)|Obrze]], podczas studiów zdobył uprawnienia technika dentystycznego. W czerwcu 1936 przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako ekonom w Seminarium Duchownym w Obrze, był wikarym w Łuninie na [[Polesie|Polesiu]].
Po 17 września 1939 został wikariuszem przy dziekanie Poczobucie-Odlanickim, sprawował dozór nad parafią Puzicze koło [[Baranowicze|Baranowicz]]. Po 1941 zagrożony aresztowaniem ze strony Niemców przystąpił do oddziału partyzantów radzieckich płk.płka Wasiliewa. Po utworzeniu w ZSRR [[1 Warszawska Dywizja Piechoty|1 Dywizji Piechoty im. Generała Tadeusza Kościuszki]] został jej kapelanem, później generałpłk. dyplomowany [[Zygmunt Berling]] mianował go majorem. Otrzymał uprawnienia delegata apostolskiego na terytorium ZSRR. Po przekształceniu Dywizji w [[1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR]] został jego dziekanem. Redagował katolicki dodatek do pisma "[[Żołnierz Wolności]]" pod nazwą "Bóg i Ojczyzna". Po przejściu [[Front wschodni (II wojna światowa)|frontu wschodniego]] pod koniec 1943, w [[Katyń|Katyniu]] 30 stycznia 1944 podczas uroczystości żałobnych upamiętniających ofiary [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]], w których uczestniczyli żołnierze 1 Korpusu PSZ w ZSRR, w wygłoszonym [[Kazanie|kazaniu]] potwierdził sprawstwo Niemców pomordowania polskich oficerów, tym samym artykułując tzw [[Kłamstwo katyńskie|„kłamstwo katyńskie”]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Leszek Szcześniak]] | tytuł = Katyń. Relacje, wspomnienia, publicystyka | wydawca = Alfa | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 224-225 | isbn = 83-7001-296-5 | rozdział = W lesie katyńskim. Nad mogiłą ofiar zbrodni niemieckiej | nazwisko r = Gustaw Butlow}}</ref>.
W 1944 został dziekanem [[Ordre de Bataille 1 Armii Polskiej w ZSRR|Armii Polskiej w ZSRR]]. Brał udział w walkach na terytorium Polski, w styczniu 1944 zwolniono go jednak ze służby w wyniku konfliktu z [[Michał Rola-Żymierski|generałem Rolą- Żymierskim]].
