Pałac Brühla w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawienie bzdury - 19 grudnia Niemcy nie wycofywali się, a dopiero miesiąc później, 15 -16 stycznia 1945 r. |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Poprawiam linkowania. Romanowowie przy użyciu AWB |
||
Linia 22:
| odbudowano =
| pierwszy właściciel = [[Jerzy Ossoliński]]
| kolejni właściciele = [[Henryk
| właściciel =
| kod mapy = Warszawa
Linia 36:
== Historia ==
Wybudowany został dla [[Jerzy Ossoliński|Jerzego Ossolińskiego]] w latach 1639–1642. Był to wtedy budynek piętrowy, na planie czworokąta, z dwiema wieżyczkami w rogach budynku od strony ogrodu.
Na polecenie marszałka wielkiego koronnego [[Stanisław Herakliusz Lubomirski|Stanisława Herakliusza Lubomirskiego]] w latach 1681–1696 nastąpiła przebudowa według projektu [[Tylman z Gameren|Tylmana z Gameren]]. Od frontu dobudowano wtedy dwa dwupiętrowe [[alkierz]]e ze stożkowymi dachami i wnękami na zdobiące je rzeźby królów. Od strony ogrodu dobudowano dwa trójkondygnacyjne, siedmioosiowe [[pawilon]]y.
Linia 44:
[[29 maja]] [[1787]] [[Rada Nieustająca]] przyjęła bezprecedensową w historii stosunków międzynarodowych uchwałę o zakupie z funduszy państwa Pałacu Brühla jako siedziby dla ambasady Rosji za sumę 1 miliona złotych. Pieniądze te, pochodzące z nadwyżek budżetu, miały być przeznaczone na wyposażenie polskiej armii. Była to jeszcze jedna próba upokorzenia Polaków i uniemożliwienia odbudowy zrujnowanego polskiego budżetu.
W latach [[1787]]-[[1788]] odbył się remont generalny. Pracami kierował [[Dominik Merlini]], projektant [[Łazienki Królewskie w Warszawie|Łazienek]]. Wtedy też zbudowano nową salę balową w skrzydle północnym od ogrodu. Mieściły się tu później [[ambasada|ambasady]]: [[Ambasada Rosji w Polsce|Rosji]] i [[Ambasada Francji w Polsce|Francji]], a także rezydencja wielkiego księcia rosyjskiego [[Konstanty
W 1882 przeprowadzono kolejną przebudowę, która miała na celu przystosowanie budynku dla Centralnego Biura Telegraficznego. Powstało wtedy dodatkowe wejście od ul. Kotzebue (obecnie Fredry). Obniżono dach nad korpusem głównym nad którym zbudowano jednopiętrową nadbudówkę oraz obniżono z czasem wysokość zwieńczeń alkierzy. Autorem projektu przebudowy pałacu był [[Karol Kozłowski (architekt)|Karol Kozłowski]]<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 1994 | strony = 379 | isbn = 83-01-08836-2}}</ref>.
Linia 50:
Przed 1932 wykonano rekonstrukcję elewacji alkierzy z czasów Tylmana, ale z wysokością i dachami z rokokowych projektów Jaucha i Knöbla. Przebudowano też elewację korpusu głównego usuwając niekorzystne przekształcenia otworów okiennych z XIX wieku. Natomiast od strony ul. Fredry powstało nowe, [[modernizm (architektura)|modernistyczne]] skrzydło budynku. Projekt tej przebudowy wykonał [[Bohdan Pniewski]] na potrzeby [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych|Ministerstwa Spraw Zagranicznych]]. Poziom dziedzińca przed pałacem obniżono o metr, pokrywając go kamiennymi płytami. Zaprojektowane przez Pniewskiego wnętrza, które ukończono w 1937 roku, były jedną z najciekawszych kreacji architektonicznych lat międzywojennych. Prof. Tadeusz S. Jaroszewski napisał, że stanowiły one ''"najlepszy, najbardziej klasyczny przykład nurtu architektury polskiej dwudziestolecia, który należałoby nazwać nurtem nieawangardowej architektury nowoczesnej"''<ref>http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,97596,2110981.html</ref>.
We wrześniu 1939 roku uszkodzeniu uległ dach, ale wyremontowano go w 1940 roku. W latach 1939–1944 w pałacu mieściła się siedziba gubernatora [[Dystrykt warszawski|dystryktu warszawskiego]] [[Ludwig Fischer|Ludwiga Fischera]]<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 1994 | strony = 638 | isbn = 83-01-08836-2}}</ref>.
Gmach został wysadzony przez Niemców po [[Powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]], 19 grudnia 1944<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Bartoszewski | imię = Władysław | tytuł = 1859 dni Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Znak | miejsce = Kraków | data = 2008 | strony = 861 | isbn = 978-83-240-1057-8}}</ref>.
| |||