Nicolae Ceaușescu: Różnice pomiędzy wersjami

Trzy dni po śmierci [[Gheorghe Gheorghiu-Dej|Gheorghiu-Deja]] w marcu 1965 Ceaușescu objął stanowisko I sekretarza Rumuńskiej Partii Robotniczej. Nie był on oczywistym następcą dotychczasowego przywódcy a jedynie kandydatem kompromisowym między skłóconymi ze sobą frakcjami partii<ref>Sebetsyen, Victor (2009). ''Revolution 1989: The Fall of the Soviet Empire''. New York City: Pantheon Books. ISBN 0-375-42532-2.</ref>. Wraz z wyborem Ceaușescu doszło do innych przetasowań u sterów władzy. Prezydentem został [[Chivu Stoica]], a premierem [[Ion Gheorghe Maurer|Iona Gheorghe Maurera]]<ref>Cioroianu, ''Pe umerii...'' s.392-394</ref>. Jedną z jego pierwszych decyzji była zmiana nazwy partii z Rumuńskiej Partii Robotniczej na Rumuńską Partię Komunistyczną oraz nazwanie państwa [[Rumunia w epoce komunizmu|Socjalistyczną Republiką Rumunii]]. W ramach walk frakcyjnych Ceauşescu odsunął do drugiego szeregu dotychczasowych stronników Gheorghiu-Deja: Stoicę, Alexandru Drăghici i [[Gheorghe Apostol |Gheorghe Apostola]]. W ten sposób do 1969 roku objął pełną kontrolę nad [[Komitet Centralny|Komitetem Centralnym]]<ref>Cioroianu, ''Pe umerii...'' s.393-397; Deletant & Ionescu, s.29-30; Frunză, s.472</ref>. Według części źródeł najważniejsze w procesie konsolidowania władzy przez Ceauşescu okazało się poparcie ze strony [[Ion Gheorghe Maurer|Iona Gheorghe Maurera]], Emila Bodnărașa, [[Ilie Verdeț|Ilie Verdeț]]a, Virgila Trofina i Paula Niculescu-Mizila<ref>Cioroianu, ''Pe umerii...'' s.393-397; Deletant & Ionescu, s.29-30; Tismăneanu, s.51-53</ref>. Ceauşescu wykorzystał zmiany w Komitecie Centralnej do powołania Komisji Partii, która rozpoczęła badania nad czystkami stalinowskimi w Rumunii i dokonała rehabilitacji wielu działaczy poddanych represjom stalinowskim (w tym m.in. Ștefana Forișa, [[Lucrețiu Pătrășcanu]], Mirona Constantinescu, [[Vasile Luca|Vasile Luki]] i rumuńskie ofiary [[wielka czystka|wielkiej czystki]] w ZSRR)<ref>Cioroianu, Pe umerii..., s.398-399; "Comunismul și cel care a trăit Iluzia"; Deletant & Ionescu, s.25; Frunză, s.472-474</ref>. Dwa lata później, w 1967 roku, objął stanowisko przewodniczącego Rady Państwa (od 1974 przyjął także tytuł Prezydenta Socjalistycznej Republiki Rumunii). Ceaușescu w 1968 roku na kongresie partii potępił stalinowskiego poprzednika, Gheorghiu-Deja i zrehabilitował kolejne ofiary stalinowskiego terroru<ref>Deletant, s. 182.</ref><ref>Tismăneanu, s. 157–8.</ref><ref>Cioroianu, s. 397–9.</ref>.