FIM-92 Stinger: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Użycie: drobne redakcyjne |
→Użycie: ort. |
||
Linia 53:
Zdaniem wielu ekspertów jedną z głównych przyczyn niepowodzeń radzieckich w Afganistanie były wysokie straty w ludziach i sprzęcie, których powodem było m.in. posiadanie przez [[mudżahedin]]ów broni przeciwlotniczej w postaci Stingerów. Możliwość stosunkowo skutecznego atakowania celów powietrznych była do końca działań bojowych poważnym atutem partyzantów. Wczesną jesienią 1986, tuż przed pojawieniem się Stingerów, wojna wydawała się pogrążać w impasie. Wielu zachodnich analityków uważało, że zwycięstwo jest poza zasięgiem mudżahedinów. Lecz po otrzymaniu Stingerów partyzanci odzyskali inicjatywę taktyczną, co w dużym stopniu miało wpływ na bieg wojny.
W lutym 1993 przedstawiciele prezydenta Czeczenii [[Dżochar Dudajew|Dżohara Dudajewa]] prowadzili w Londynie negocjacje w sprawie zakupu 2 tys. wyrzutni Stinger dla sił zbrojnych republiki. Ostatecznie do transakcji nie doszło z powodu zamordowania czeczeńskich wysłanników. Jednak kilka przemyconych wyrzutni znajdowało się na wyposażeniu bojowników podczas [[I wojna czeczeńska|I wojny czeczeńskiej]]. Jedna z nich została użyta w Groznym w sierpniu 1996 przeciwko rosyjskim samolotom. Wystrzelono dwie rakiety, jednak obydwie chybiły na skutek nieumiejętnego posługiwania się tą bronią przez czeczeńską obsługę<ref>Mirosław Kuleba, ''Imperium na kolanach. Wojna w
== Zobacz też ==
| |||