Niezgodność rzeczy z umową: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ort. |
drobne merytoryczne |
||
Linia 12:
Ponadto, ilekroć kupującym jest [[konsument (prawo)|konsument]], rzecz jest niezgodna z umową, gdy nie ma właściwości, jakie wynikają z publicznych zapewnień producenta, tego kto się za producenta podaje (tzw. quasi-producenta), importera i dystrybutora towaru oraz ich przedstawicieli. By nie być związany takim zapewnieniem – poza wykazaniem uzasadnionego braku wiedzy o nich po stronie sprzedawcy oraz braku wpływu zapewnienia na fakt podjęcia przez kupującego decyzji o zakupie, co w praktyce wydaje się niezmiernie trudne do udowodnienia – sprzedawca lub ten, kto dane zapewnienie złożył, może sprostować jego treść przed zawarciem umowy. Kodeks cywilny niedookreślił jednak - wbrew zapisom dyrektywy nr 1999/44/WE, że właściwości te nie mają wynikać wprost z treści zapewnień, ale z racjonalnych oczekiwań kupujących-konsumentów, jakie biorą się z takich zapewnień.<ref>M. Koszowski, Oczekiwania konsumentów odnośnie do oferowanych im towarów oparte na zapewnieniach publicznych pochodzących od sprzedawcy, producenta, osoby, która się za producenta podaje, importera i dystrybutora towaru oraz ich przedstawicieli, Studia Iuridica Toruniensia, 1/2013, t. XII, s. 113-149.</ref>.
Gdy kupującym jest konsument, za niezgodność z umową (dokładnie wadę fizyczną, którą ona stanowi) uważa się również nieprawidłowości w montażu i uruchomieniu rzeczy, jeśli montażu/uruchomienia dokonał sprzedawca bądź osoba, za którą ponosi on odpowiedzialność<ref>Art. 556<sup>1</sup> § 3 Kodeksu cywilnego.</ref>. Takie nieprawidłowości stanowią wadę fizyczną również wtedy, gdy montażu/uruchomienia dokonał sam konsument, lub nawet inna osoba, pod warunkiem jednak, że działał on w zgodzie z treścią [[instrukcja|instrukcji]] otrzymanej przy sprzedaży oraz że rzecz była przeznaczona – a przynajmniej nie było oczywiste, że nie jest ona przeznaczona – do amatorskiego montażu. Sprzedawca odpowiada tutaj za błędy w instrukcji, jej niejasność, sporządzenie jej w innym języku niż polski oraz za jej całkowity brak, jeśli tylko była ona niezbędna do prawidłowego montażu/uruchomienia zakupionej rzeczy. Odpowiedzialność ta dotyczy zarówno instrukcji montażu, jak i instrukcji obsługi. Nie jest natomiast do końca jasne, czy instrukcja musi pochodzić tu od samego sprzedawcy (znajdować się w opakowaniu rzeczy), czy może być również pobrana np. ze strony www jej producenta lub importera. Szczególny przypadek zachodzi wówczas, gdy z powodu braku instrukcji kupujący-konsument źle zamontował/uruchomił nabytą przez siebie rzecz.<ref>M. Koszowski, Odpowiedzialność sprzedawcy za nieprawidłowość w zamontowaniu i uruchomieniu towaru konsumpcyjnego, Przegląd Legislacyjny nr 1/2013, s. 55-65.</ref>.
Poprzednio – tj. przed 25 grudnia 2014 r. – istniało domniemanie zgodności towaru konsumpcyjnego z umową, które było wzruszalne, i kupujący mimo zaistnienia przesłanek przewidzianych w tym domniemaniu, mógł wykazywać, że towar, jaki otrzymał, był z jakichś uzasadnionych przyczyn niezgodny z umową. Obecnie, choć nie jest to w pełni zgodne z brzmieniem i motywem 8 dyrektywy nr 1999/44/WE, zrezygnowano z konstrukcji domniemania, wprowadzając w jej miejsce w art. 556<sup>1</sup> § 1 Kodeksu cywilnego niewyczerpującą (przykładową) definicję niezgodności rzeczy z umową.<ref>Maciej Koszowski, Domniemanie czy definicja zgodności towaru z umową, Ius Novum nr 2/2012, s. 86-96.</ref>.
Linia 25:
Niezgodność rzeczy z umową, z racji jej niewyczerpującego charakteru, nie jest instytucją korzystną dla sprzedawców, bo kupujący może wskazywać również na inne jeszcze - bliżej w Kodeksie cywilnym niesprecyzowane - jej powody.
Poza odpowiedzialnością z tytułu niezgodności z umową sprzedawca może też odpowiadać wobec kupującego za nienależytą jakość rzeczy sprzedanej na tzw. zasadach ogólnych, tj. z tytułu niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania.
Gdy kupującym jest konsument a sprzedawca profesjonalistą, to po otrzymaniu od niego zawiadomienia o niezgodności rzeczy z umową ma on 14 dni na ustosunkowanie się do zawartego w nim żądania pod rygorem uznania, iż zaakceptował on żądanie konsumenta<ref>Art 561<sup>5</sup> Kodeksu cywilnego.</ref>.
| |||